Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093507

Wstęp do nauki o komunikowaniu - Walery Pisarek - iLibrary Reader

ET] ‘tS? O ’    O □    §& Limit wydruku: 10

Strona 140/344

IES

Q O 0 •S I & I

— Następna strona (Page Down)|

Spis treści - Wstęp do nauki o komu... o

W. PiMKk 11

ISBN 974-43

63 Rozdział IV. Media (77)

0 1. Klasyfikacje mediów (79)

0 2. Pytania i zagadnienia kontrolne (85)

63 Rozdział V. Rodzaje komunikaqi między ludźmi (86)

0 1. Rodzaje kontaktów komunikacyjnych (90)

0 2. Pytania i zagadnienia kontrolne (100)

63 Rozdział VI. Modele aktów i procesu komunikaqi (101)

0 i. Modele dominującego czynnika (102)

0 2. Modele syntetyczne (114)

0 3. Pytania i zagadnienia kontrolne (120)

63 Rozdział VII. Typologia mediów masowych (121)

0 1. Klasyfikacja wypowiedzi prasowych (123)

0 2. Rodzaje prasy (126)

0 3. Kryteria klasyfikacji prasy drukowanej (128)

0 4. Typologia gazet (131)

0 5. Typologia czasopism (134)

£2 6. Typologia stacji radiowo-telewizyjnych (140)

0 7. Sieci komputerowe (144)

0 8. Agencje informacyjne (145)

0 9. „Nowe media" (146)

0 10. Typologia krajowych systemów medialnych (149)

0 11. Koncepcje

dziennikarstwa (152)

0 12. Pytania i zagadnienia kontrolne (155)

63 Rozdział vm. Funkcje komunikowania (156)

] 40 ^WstSP do nauki o komunikowaniu

Wyróżnione kategorie uporządkowane są według stopnia powodzenia na rynku. Na czele tabeli stoją te kategorie, które pod względem wielkości sprzedanego nakładu w latach 2001-2006 radziły sobie najlepiej, kończą zaś ją te, które w tym samym czasie najwięcej utraciły.

6. Typologia stacji radiowo-telewizyjnych

Nie mniej skomplikowanym zadaniem od klasyfikacji czy typologia prasy drukowanej jest klasyfikacja i typologia stacji (sieci) radiowo-telewizyjnych i ich programów. Trzeba zaś ten wątek rozpocząć od zwrócenia uwagi na wynikające z różnic językowych kwestie terminologiczne w tej dziedzinie. Nic mamy bowiem w języku polskim wyrazu oznaczającego łącznie radio i telewizję, to znaczy wyrazu odpowiadającego angielskiemu broadcasting (co obejmuje radio i television) lub niemieckiemu Rundfunk (co obejmuje zarówno Horfunk, jak i Fernsehen). Ma to swoje dobre i złe strony. Do stron dobrych można zaliczyć to, że brak wspólnej nazwy skłania do traktowania radia i telewizji jako osobnych mediów i uświadamiania sobie różnic między nimi, co niekiedy bywa pożyteczne. Do stron złych należy nazewnicza kłopotliwość przeciwstawiania sobie radiowo-telewizyjnej działalności rozsicwczcj średniej i dużej mocy, a więc i dużym zasięgu odbicralno-ści, czyli właśnie broadcastingu, i nadawania przekazów kierowanych do zamierzonej publiczności, ograniczonej niewielkim zasięgiem świadomie sterowanym lub wynikającym ze słabości nadajnika, czyli narrowcastingu.

Zostawiając na boku te terminologiczne komplikacje, w klasyfikacji nadawczych stacji (sieci) radiowo-telewizyjnych przywołuje się zwykle następujące kryteria:

■    Sposób emisji (transmisji) programu: tu przeciwstawia się rozprowadzanie rozsiewcze (naziemne i satelitarne) kablowemu i mieszanemu (w którym program odebrany drogą rozsicwczą z nadajnika naziemnego lub z satelity przekazywany jest do odbiorców siecią kablową).

■    Zasięg rozprowadzania: wyróżnia się stacje (sieci) globalne, ponadkrajowc, krajowe, regionalne, lokalne, sublokalne, zakładowe oraz nadające dla zagranicy w ogóle lub dla określonego kraju.

■    Forma własności: państwowe, publiczne, społeczne, prywatne, obywatelskie (zwane też stacjami trzeciego sektora).

■    Status organizacyjny: stacje samodzielne (niezależne), będące częścią grupy lub sieci, grupa lub sieć stacji.

■    Technika zapisu: analogowa i cyfrowa.

■    Metoda zapisywania i odtwarzania dźwięków programu: monofoniczne, stereofoniczne, mieszane (monofoniczno-stereofoniczne, tzn. niektóre audycje monofoniczne, inne stereofoniczne).

£2 1. Funkcja a rola (159) 0 2. Klasyfikacje funkcji

Picasa 3 i<) 13:35