str 026 027

— Mes felicitations. Edmond tu 1’as bien me-rite⁸.

Edmund spojrzał na mundur. Na prawej piersi medal iskrzył się na przemian to czerwienią, to srebrem w promieniach zachodzącego słońca.

6 Moje gratulacje. Zasłużyłeś na nie, Edmundzie.

PRZEŁOM

egia Cudzoziemska odpływała do Afryki

po zakończeniu wojny krymskiej. Callier

miał jeszcze kilka lat służby w tej jednostce i chciał za wszelką cenę dosłużyć się stopnia oficerskiego. W drodze do Afryki legioniści zatrzymali się w Konstantynopolu, który pociągnął Edmunda swą egzotyką, gdyż był on zaintrygowany Wschodem, który znał jedynie z niewielu przeczytanych opisów.

Konstantynopol, rozłożone nad Cieśniną Bos-forską rozległe miasto, pełne starych, brudnych uliczek, zatłoczonych przez sprzedawców, krzykliwie zachęcających do kupna swoich towarów, było pełne życia i barwy. Place targowe, zapełnione tłumami, przenikała ostra woń oliwy, drażniąca nozdrza. W tłumie brudne gromady dzieci wyciągały ręce, prosząc o datki.

W mieście znajdował się kościół Sw. Zofii, ogromny jak przestwór w górach. Bizantyjscy święci mają w sobie nieruchomość i płaskość przeszłości. Czas poczernił kolor i złoto. Sterczą

27