IMGy93

CO NAUCZYCIEL, NIE ZNAJĄCY SI, MOŻE ZROBIĆ, BY POMÓC SWYM UCZNIOM W NAUCE PISANIA?

Może wysłuchać wyjaśnień osoby przeszkolonej w zakresie SI dotyczących sposobu dokonywania oceny SI oraz uwzględnić propozycje odpowiednich działań w klasie. Propozycje te mogą być np. następujące:

1)    uważnie obserwować, w jaki sposób dziecko siedzi, jak trzyma ołówek, gdzie umieszcza papier, - przed sobą czy z boku, w jakiej pozycji ustawia głowę;

2)    nieprawidłowości obserwowane w tych czynnościach mogą oznaczać, że dziecko ma kłopoty z ruchami posturałnymi w tle, że ma słabe mięśnie palców, niskie napięcie mięśniowe, nieprawidłowy chwyt, problemy z przekraczaniem linii środkowej ciała, niezintegrowany odruch ATOS (asymetryczny toniczny odruch szyjny), kłopoty z percepcją wzrokową i wzrokowo-ruchową, deficyty dotykowo-przedsionkowe, dyspraksję, problemy z rozróżnianiem prawej i lewej strony oraz z orientacją przestrzenną;

3)    skierować dziecko na terapię SI w celu zmniejszenia wymienionych problemów;

4)    dostosować rozmiar ławki i krzesła, prawidłowo umiejscawiać papier, poprawić chwyt i pozycję, w jakiej dziecko siedzi;

5)    jeżeli zadanie jest dla dziecka zbyt skomplikowane, zacząć od łatwiejszych propozycji (np. najpierw polecamy pisać litery większe i stopniowo podwyższamy poziom trudności zmniejszając ich rozmiar).

SKĄD WIEMY, ŻE TERAPIA SI DZIAŁA SKUTECZNIE? Jeżeli terapia jest odpowiednio dobrana, to zwykle po kilku tygodniach lub miesiącach daje się zaobserwować pozytywne zmiany. Są one następujące:

- stopniowo poprawia się wiara dziecka we własne siły i jego samoocena,

120