IMG�06

Testując, obserwując i poddając dziecko terapii wciąż pytaj się siebie:

Co wpływa na to, że dziecko ma trudności bądź nie jest w stanie wykonać tego zadania? Jak mogę zmienić zadanie, by poprawiła się jakość jego wykonania?

Który narząd zmysłowy lub mechanizm mózgowy nie pracuje dobrze? A może pracuje właściwie, a istnieje jakaś ukryta, ledwo uchwytna przyczyna nie pozwaląjąca mu zareagować właściwie?

Czy dziecko reaguje odpowiednio do swego wieku i możliwości fizycznych? Dlaczego tak lub dlaczego nie?

Spróbuj wypracować u siebie „widzenie rentgenowskie”. Zadawaj sobie pytania: Jak czuje dziecko? Co myśli? Czy wierzy, że potrafi coś zrobić? Dlaczego wierzy lub dlaczego nie wierzy? Co je stymuluje i jaki to ma wpływ na jego układ nerwowy i mózg?

LI. Przygotowując raport pisemny przejrzyj wszystkie obserwacje kliniczne, badania i standaryzowane testy, które przeprowadziłeś. Zastanów się, który ze zbadanych obszarów, systemów zmysłowych czy mechanizmów mózgowych najbardziej wymaga zrozumienia i pracy nad nim.

2. Rozważ sekwencję rozwojową dziecka. Czy są jakieś opóźnienia? Przetrwałe odruchy? Jak przedstawia się samoobsługa? Czy są deficyty w obszarze ustno-twarzowym (w zakresie ssania, jedzenia, kontroli ślinienia się)? Czy są zaburzenia zachowania (perseweracje, kręcenie się, impulsywność, skłonność do stawiania oporu, poważne braki w zakresie uwagi i koncentracji)? Określ, którym lub którymi z powyższych problemów powinieneś zajmować się na każdej sesji. Ustal priorytety.

3. Który z narządów zmysłów będziesz rozwijać najpierw? Który może wykazywać deficyty? Uszereguj je w planie terapeutycznym według ważności.

133