Badając roztwory koloidowe, stwierdzono, że pomiędzy poszczególnymi cząstkami koloidowymi a ośrodkiem rozpraszającym tworzy się podwójna warstwa elektryczna.
Cząstkę koloidową wraz ze znajdującymi się na jej powierzchni zaadsorbowanymi jonami, tzw. warstwą absorpcyjną i ruchliwą warstwą zewnętrzną zwaną warstwą dyfuzyjną albo rozmytą nazywamy micelą koloidową.
Różnicę potencjałów istniejącą pomiędzy warstwą dyfuzyjną cząstek koloidowych a roztworem (w którym ładunki obu znaków są w równowadze) nazywamy potencjałem elektrokinetycznym albo potencjałem dzeta.
Wartość potencjału elektrokinetycznego można wyznaczyć doświadczalnie:
Stan obojętny cząstek koloidowych, uzyskany po zobojętnieniu elektrycznym cząstek, nazywamy punktem izoelektrycznym koloidu. W punkcie tym potencjał ełektrokinetyczny koloidu jest równy zero.