305 [1024x768]

Właściwości

roztworów elektrolitów

Charakterystyka roztworów elektrolitów

Roztwory elektrolitów różnią się w zasadniczy sposób od roztworów nie-elektrolitów. Przy tym samym stężeniu (mol-dm"³) wykazują one znacznie wyższe ciśnienie osmotycznc, aniżeli wynikałoby to z równania van’t Hoffa (4.36) dla roztworów nicelektrolitów. Wykazują one także znacznie większe podwyższenie temperatury wrzenia oraz obniżenie temperatury krzepnięcia, aniżeli wynika to z równania Raoulta (4.30) dla roztworów nieelektrolitów.

Jednakże najbardziej uderzającą cechą roztworów elektrolitów jest zjawisko przewodzenia prądu elektrycznego, nie występujące praktycznie zupełnie w roztworach nieelektrolitów. Dziś wiemy, że przewc^niętwp.ęlektro-litów jest spowodowane ruchem jonów w polu elektrycznym. Zanim, jednakże oczywisty dla nas, fakt dysocjacji elektrolitu' na jony w rozpuszczalniku o dostatecznie dużej przenikalności dielektrycznej został zaakceptowany, trzeba było dziesiątków lat pracy takich uczonych jak Arrhenius, Ostwald. van’t Hoff i Kohlrausch. Trudność w zaakceptowaniu teorii dysocjacji elektrolitycznej Arrheniusa wynikała stąd, że dla termicznej częściowej dysocjacji takiej cząsteczki, jak np. HC1 w fazie gazowej, potrzeba temperatur rzędu kilkuset stopni, podczas gdy w roztworze wodnym dysocjacja przebiega całkowicie w temperaturze pokojowej.

Zanim omówimy samą teorię dysocjacji elektrolitycznej Arrheniusa, zajmiemy się przewodnictwem elektrycznym roztworów elektrolitów.