P1010011 (5)

134 7. Poród prawidłowy

Ryc. 7-9. Trzy poziomy miednicy, 1 - przestrzeń wchodu. II - przestrzeń próżni. III - przestrzeń wychodu.

Największym wymiarem wchodu miednicy jest wymiar poprzeczny.

Położnicze określenia kierunków (ryc. 7-11). Typowe błędy początkujących położników polegają na tym, że określają kierunki u kobiety leżącej (w ułożeniu do badania lub porodu), a nie w odniesieniu do kobiety stojącej: zamiast „przód" mówią „góra”, zamiast ,jyt" mówią „dół”:

■ przód —> od spojenia łonowego,

■ tył —* od kości krzyżowej lub promontorium,

■ po prawej lub lewej -* po prawej lub lewej w odniesieniu do rodzącej,

■ góra -* w kierunku głowy, dogłowowo,

■ tył -»w kierunku stóp.

Ku górze (dogłowowo)

Ryc. 7-11. Określanie kierunków stosowane w położnictwie.

ca przez guzki łonowe i wzgórek kości krzyżowej (promontorium),

■ dolna płaszczyzna wchodu wyznaczona przez linię graniczną (finta terminalis) (płaszczyzna graniczna, ryc. 7-9).

Często za płaszczyznę dolną przyjmuje się równoległą płaszczyznę biegnącą przez najbardziej do wewnątrz wysunięty punkt spojenia łonowego.

Wymiary. Wchód miednicy jest poprzecznie owalny (ryc. 7-10); wymiar prosty górnej płaszczyzny wchodu miednicy (sprzężna anatomiczna, coniugala anatomica) wynosi 12 cm. wymiar poprzeczny (na poziomic płaszczyzny granicznej) wynosi 13 cm. Oba wymiaty skośne mają po 12 cm.

Sprzężna prawdziwa (polożnicza)(coniugala vera, obstetrica): 12 cm. W przestrzennej orientacji pomocna jest przekątna przestrzeni wchodu miednicy: linia łącząca promontorium z najbardziej do wewnątrz skierowanym punktem spojenia łonowego (tyc. 7-13), sprzężna prawdziwa (coniugala went).

Wymiar skośny I i II (ryc. 7-12). Wyróżnia się dwa skośne wymiary, które ustala się patrząc na miednicę od dołu, co odpowiada kierunkowi patrzenia podczas badania wewnętrznego.

Praktyczna uwaga. Wymiar skośny I przebiega od strony lewej i przodu w kierunku na

(najgłębsze miejsce zagłębienia kości krzyżowej),

■ po bokach przez środek panewek stawu biodrowego.

W tej płaszczyźnie próżnia ma kształt prawic okrągły, prosty i poprzeczny wymiar mają po 13 cm.

Płaszczyzna cieśrti jest ograniczona:

■ od przodu przez dolny brzeg spojenia łonowego,

■ od tyłu przez staw krzyżowoguziczny (nracu-lus sacrococcygeus),

prawo i do tylu, a wymiar skośny II przebiega od strony prawej i przodu w kierunku na lewo i do tylu.

Próżnia miednicy (ryc. 7-13). Ba przejściu przez wchód miednicy część przodująca osiąga próżnię miednicy, którą stanowi największa część przestrzeni ograniczonej ścianami kostnymi miednicy mniejszej. Ma ona kształt filiżanki lub okrągłej donicy.

■ po bokach przez kotce kulszowe (spinać ischiadicae).

Wymiar prosty tej płaszczyzny wynosi 12 cm, wymiar poprzeczny 11.5 cm (odległość między kolcami kulszowymi).

Wychód miednicy (ryc. 7-14). Składa się z dwóch prawic stykających się ze sobą półokrągłych płaszczyzn, ma kształt podłużnie owalny.

Ryc. 7-13. Przekrój strzałkowy przez środek miednicy z klasycznym układem płaszczyzn. Zaznaczone cztery wymiary proste: 1 - wchód miednicy, 2 - próżnia miednicy. 3 - cicśń miednicy. 4 - wychód miednicy.

Według klasycznego układu płaszczyzny dzieli się na: 1) płaszczyznę próżni, 2) płaszczyznę cicśni, 3) płaszczyznę wychodu.

Płaszczyzna próżni jest ograniczona:

■ od przodu przez środek wewnętrznej powierzchni spojenia tonowego.

■ od tyłu prze/ środek 3. kręgu krzyżowego

Przedni półokrąg ograniczają: 1) linia łącząca kolec kulszowe (tubera iscluadica). 2) luk łonowy (arcus pubu), 3) wierzchołek kąta podłonowego.

Tyłny półokrąg ma tę samą podstawę: 1) Unia łącząca kolce kulszowe, 2) bocznie jest ograniczony przez więzadła krzyżowo-guzowe (łigg. sa-crotuberatid), 3) od tyłu przez czubek kości gu-zicznej.