Radziszewska L., 1989. Pracować z dzieckiem i jego rodzicami. Postawy rodziców wobec dzieci i pogotowia opiekuńczego, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze", nr 4.
Skórzeńska-Feldmanowa J., 1930, Opieka społeczna gminy wiedeńskiej, „Opieka nad Dzieckiem”, nr 9-10.
Śniegulska A., 2002, Przemoc w społeczności wychowanków pogotowia opiekuńczego, „Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych”, t. 55.
Szczepańczyk J., 1987, Nauczyciel w pogotowiu opiekuńczym, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze”, nr 8.
Waląg J., 1988, Praca psychologa w pogotowiu opiekuńczym, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze”, nr 8.
Wszołek J., 1994, Czy pogotowia opiekuńcze są potrzebne, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze”, nr 5.
Całość zasad postępowania wobec dzieci, które weszły w konflikt z prawem, są zagrożone demoralizacją albo też objęte środkami wychowawczymi lub poprawczymi, zawiera ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich (DzU 1982, nr 35, poz. 228). W ustawie tej dzieci takie określane są jako nieletni. Są to osoby, które nie ukończyły 18 roku życia, a w przypadku wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych w stosunku do nich orzeczonych nie przekroczyły 21 roku życia. Działalność policyjnych izb dziecka regulowana jest również przez następujące przepisy:
1. Zarządzenie nr 3/2000 Komendanta Głównego Policji w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych policji.
2. Rozkaz nr 6/94 Komendanta Głównego Policji z 27 X 1994 r. w sprawie pełnienia służby przez policjantów w policyjnych izbach dziecka oraz wyposażenia i zabezpieczenia technicznego tych izb.
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 I 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad pobytu nieletnich w policyjnych izbach dziecka.
W wielu przypadkach dziecko musi zostać zatrzymane dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przez policję. Temu celowi służy policyjna izba dziecka. Zgodnie z art. 40 wspomnianej ustawy, w ściśle określonych prawem przypadkach można zatrzymać i umieścić w policyj-
303