144
Małże (Bivalvia)\
a) gniazdówka (Lima),
b) omułek (Mytilus),
c) przydacznie (Tridacna).
Skupiska złożonych jaj najczęściej znajdziemy na szybach lub dekoracji zbiornika. W przypadku kilku gatunków wylęgające się larwy mają już postać formy dorosłej. Po wylęgnięciu larwy tych ślimaków zaczynają się szybko rozrastać. Jednak większość larw ślimaków tyłoskrzelnych (waligery) wchodzi początkowo w skład morskiego planktonu. Dlatego bardzo często zostaną one wciągnięte przez filtr lub zjedzone przez organizmy planktonożerne.
Z zającami morskimi blisko spokrewnione są ślimaki z rodziny Elysiidae. Wśród przedstawicieli tych zwierząt znajdziemy gatunki, które nakłuwają ciało glonów, a później wysysają jego zawartość. Hodowla pojedynczych egzemplarzy nie zaszkodzi jednak zdrowej populacji glonów w naszym akwarium. Ślimaki należące do tej rodziny są stosunkowo małe, ale bardzo często są ciekawie ubarwione.
Do tyłoskrzelnych zaliczają się także ślimaki nagoskrzelne (Nudibranchiata), które są również pięknie ubarwione, a ich ciało często przybiera bardzo nietypowe i dziwne kształty. Niestety, prawie wszystkie te zwierzęta są wysoce wyspecjalizowane w pobieraniu określonego rodzaju pokarmu. Dlatego nie można ich hodować w tradycyjnych akwariach morskich. Mimo to ciągle pojawiają się one w niektórych sklepach zoologicznych. Jednak żaden akwarysta nie będzie w stanie przez dłuższy czas zapewnić im pokarmu, który byłby zgodny z preferencjami określonego gatunku. A wówczas żyjące w naszym zbiorniku ślimaki nagoskrzelne padną z głodu.
Małże, w przeciwieństwie do ślimaków, zawsze posiadają dwie muszle, które są ze sobą połączone wiązkami silnych mięśni. Często na krawędzi płaszcza, który wystaje z otwartej muszli małża, rozpoznamy organy pełniące funkcje oczu lub nitkowate wyrostki (bisiory) służące tym zwierzętom do przytwierdzenia się do podłoża. W sklepach zoologicznych najczęściej spotkamy przedstawicieli rodzaju przy-dacznia (Tridacna) i spondylus (Spondylus). Niektóre gatunki reprezentujące te dwa rodzaje małży możemy hodować w naszym akwarium. Jednak do każdego z nich musimy podejść indywidualnie, ponieważ poszczególne gatunki mają zupełnie inne wymagania.
Gatunki z rodzaju Tridacna, niesłusznie nazywane „małżami mordercami”, zamieszkują dachy rafy koralowej. W tkance płaszcza tych zwierząt znajdują się zooksantelle i dlatego życie tych małży jest uzależnione od silnego nasłonecznienia. Natomiast gatunki z rodzaju Spondylus pochodzą z zaciemnionych obszarów rafy (często można je również spotkać w podwodnych grotach). Dlatego musimy wybrać dla nich stosowne miejsce w akwarium. We właściwie schłodzonym zbiorniku można także hodować omułki (Mytilus sp.), i to nawet przez długi czas. Tropikalni kuzyni omułków o ciele zabarwionym na zielono są czasami sprowadzani na rynek akwarystyczny (patrz zdjęcie na stronie 142.), ale bardzo szybko umierają, ponieważ jak na razie nie ma dla nich odpowiedniego planktonu zastępczego.
Bardzo rzadko przedmiotem hodowli w akwarium są wytrzymałe gatunki zasiedlające piaszczyste lub muliste podłoże, do których należy m.in. rospoka (Venerupis sp.) żyjąca w Morzu Śródziemnym. Niestety, ani ona, ani podobne do niej gatunki nigdy nie były sprowadzane przez handlarzy zwierząt. Dlatego sami musimy się o nie postarać. Tak samo jest w przypadku podobnych ślimaków zamieszkujących morza tropikalne.
Pewnym odstępstwem od tej reguły są wspaniałe gniazdówki (Lima sp.), które regularnie sprowadza się ze względu na ich piękny wygląd. Niestety, nie będą one długowiecznymi mieszkańcami naszego zbiornika. Gniazdówki są bardzo wrażliwe i muszą być regularnie karmione morskim planktonem