str 2 023

22 TRANSAKCYJA WOJNY CHOCIMSK1EJ

⁴¹⁰ Przebóg, cóż nas w tak drobne przerobiło mrówki? Zbytkami nieszczęsnymi, łakomymi garły Samiśmy się w pigmeów postrzygli i w karły.

Co żywo na nas jeździ i wszyscy nas lubią,

Wszyscy nas jako własne swoje.gąski skubią,

⁴¹⁵ Wziął nam Turczyn Wołochy, jeszcze więcej grozi.

Za swoje musułbasy, za garść wełny koziej.

Wzięli świeżo Inflanty z Estoniją Szwedzi I złupiwszy nas z srebra nabawili miedzi. '⁰ ^    ...

Ostatek go na Włochy poszło i Francuzy    “

⁴²⁰ Za wiotche materyjki, forboty i guzy.    ~\\& '^Jji

Niemcy Prusy trzymają, gdzie aż serca bolą,

Gdyśmy świeżo szlachecką krew dali w niewolą!

I Węgrzyn, choć nas prawie już wyssał do szczytu. Pewnie, że w ryb łowieniu nie zaśpi odmętu;

⁴²⁵ Za każdą okazyją śle posły i pisze,

Żeby mógł swe wykupić u Korony Spisze.

Wzięła Moskwa część Litwy i całe Zadnieprze.

A toż wina, hatłasy, sobole i pieprze!

Nie lepiejże nam było, w starożytnym trybie ⁴³⁰ Zostając, to jeść, to pić, w tym chodzić, na skibie

w. 413 lubią — może raczej: cubią, czubią.

w. 416 musulbas — materia bawełniana.

w. 417 świeżo — po „potopie” szwedzkim, na mocy postanowień pokoju oliwskiego w 1660 r.

w. 420 forboty — koronki, frędzle.

w. 421 Niemcy [...] trzymają — od r. 1657, na mocy traktatu welaws-ko-bydgoskiego.

w. 423 I Węgrzyn [...] do szczętu — aluzja do kosztownego importu win węgierskich.

w. 426 Żeby [...] Spisze — część Spiszą zastawił cesarz Zygmunt Luksemburski Władysławowi Jagielle w r. 1412. Nie wykupione przez Węgry, tereny te zostały przy Polsce.

w. 427 Wzięta [...] Zadnieprze — po wieloletniej wojnie z Polską, na mocy rozejmu andruszowskiego w r. 1667.

Co się rodzi ojczystej, a durnym narodom Prawa dawać i wielkim rozkazować grodom. Tatarowie, co przedtem za granicę Siną Wodę mieli, Podole dzisia i Lwów miną ⁴³⁵ I nie pierwej ustąpią, aż kupiwszy złota Nim się im wykupiemy, o wieczna sromota!

Już im Krym TTkrainą^ nad Bohem Nahaje,

Już nawet i meczety tamte widzą kraje;

Wolno im jako braciej, a my na to śpiemy;

⁴⁴⁰ Najdziem jeszcze, czym się im ten rok okupiemy, Choć też będą w Haliczu zimować i w Bełzie.

Aleć mię zniosło pióro omoczone we łzie,

Orła białopiórego gdy przeszłe ozdoby Wspominając, otwarte na się widzi groby. v.,tum ^44S Aza wszechmocny Stwórca wszytkich rzeczy zdarzy. Że skoro go zaś słońce pierwszej sławy sparzy. Choćby dobrze piekielnym uwikłał się Styksem, Znowu ożyje, znowu odmłodnie z Feniksem?

Tak i hetman w powagę cnego czoła rugi ⁴⁵⁰ Ubrawszy, skoro szyki objedzie raz drugi,

Skoro stwierdzi wątpliwych, serdecznym potuszy,

Na bliski kopiec cugiem bucefała ruszy,

Kiedy na kształt gradowej, pełnej gromu chmury Zastępy się pogańskie walą ku nam z góry.

⁴⁵⁵ Rug tylko i szmer ludzi, jaki więc w nakrytem Ukrop garcu sprawuje, gdy gęstym kopytem Bita ziemia pod nami jęczy, jakby wzdychać

w. 437 Już im [...] Ukrainą — tak rozpanoszyli się w Polsce, że Krym, skąd się wywodzą, stanowi dla nich Ukrainę, tj. kresy; Nahaje — Nogajcy, Tatarzy.

w. 447 Styks — w mit. gr. główna rzeka w podziemnym święcie zmarłych.