Słownik Polsko Norweski7

gaende 354 hals

gaende 354 hals

gird m. (pa landet) zagroda, gospodarstwo rolne; (i bven) domostwo; (girdsplass) podwórze; ~bruker m. gospodarz, gas/. om. gęś. gasehud m. gęsia skórka, gasekjott n. gęsina. gasestegg m. om. gąsior, gaseoyne Imn. cudzysłów, gisunge m. om. gąsiątko; bot. kotka, bazia.

gite m. zagadka; ~full pm. zagadkowy / ^ fullhet m. zagadkowość, tajemniczość.

(avga) odjechać; (om maskiner) działać; det ~r an to można (zrobić); ~ fra odejść; ~ framover posuwać się naprzód; postępować naprzód; ~ igjen pojawić się znowu; ~ ned schodzić; astr. zachodzić (o słońcu); ~ opp wznosić się; astr. wschodzić; ~ over przejść; ~ pk iść naprzód; ~ ut wychodzić, gaende pm. pieszy. g£gate m. deptak, ulica dla pieszych, gir; i wczoraj.

H

ha cz. mieć; posiadać; ~ det bra (godt)! do widzenia!, pa!; hva vil du ~? co chcerz?; hvordan ~r du det? jak się masz? habil pm. zdolny, zdatny, hage m. ogród; (frukt-) sad. hagebruk n. ogrodnictwo, hagl n. grad; (til skyting) nabój, pocisk.

hagle m. strztelba; cz. padać (o gradzie).

hagleborse m. strzelba, hai m. zoo/, rekin.

Haiti geogr. Haiti, hake m. (krok) hak;fig. wada; m. (del av ansikt) podbródek, hakekors n. swastyka, hakk n. nacięcie, karb, znak. hakke m./f. kilof; motyka, graca; cz. gracować, kopać motyką; (om fugler) dziobać.

hakkespett m. om. dzięcioł, hale m. ogon; cz. ciągnąć, halebein n. anat. kość ogonowa, halefinne m. płetwa ogonowa, hall m. sala; hol; hala; (hoteli) hol, sień.

halleluja! alleluja! hallik m. stręczyciel nierządu. hallo|mann m. głosiciel; spiker; ~dame m. głosicielka; spikerka. hallusin|asjon m. złudzenie, halucynacja; ~atorisk pm. halucynacyjny; ~ere cz. mieć halucynacje, halm m. słoma, halmstr^ n. słomka, halmtak n. dach słomiany, halo m. aureola, halogen n. chem. halogen, hals m. anat. szyja; (strupe) gardło.

halsband n. naszyjnik; (til hund) obroża.

halshugge cz. ściąć głowę, halsmandel m. anat. migdał(ek) gardłowy.

halt pm. kulawy; ~e cz. utykać, kuleć.

halv pm. pół; -annen num. półtora; ~del m. połowa; ~ere cz. przepołowić. halvgud m. półbóg. halvkule m. półkula. halvmorke n. półmrok. halvsirkel m. półokrąg, półkole, halweis ps. na pół drogi, w połowie drogi. halvoy/. półwysep, ham z. jemu, niego (od han), hammer m. młot, młotek, hamn m. patrz havn. hamp m. konopie, hamre cz. bić młotem, hamskifte n. (o wężu) zrzucanie skóry.

hamster m. zool. chomik, hamstre cz. zbierać, gromadzić, han z. on.

hand m. patrz h&nd. handel m. handel. handelsavtale m. umowa handlowa (między państwami). handelsbrev n. koncesja handlowa, zezwolenie na handel, handelsfl^te m. flota handlowa, handelsforbindelse m. połączenie handlowe.

handelsgymnas n. liceum handlowe.

handelsheyskole m. Wyższa Szkoła Handlowa, handelskorrespondanse m.

korespondencja handlowa. handelskvinne m. przekupka, handlarka.

handelsreisende m. kupiec, handlarz podróżujący, handelsskole m. szkoła handlowa, handle cz. działać, czynić; (drive handel) handlować; (gjore innkjop) kupować, handlekraftig pm. silny, energiczny.

handlemlte rn. procedura, handling m. czyn, działanie, hane m. om. kogut, hang m. skłonność, inklinacja, hangar m. hangar, hank m. rączka, rękojeść, hankjonn n. męski; gram. rodzaj męski.

hann m. samiec, hannbie m. zool. truteń, hannkatt m. zool. kocur, hannrakle m. bot. bazia, kotka (wierzby, leszczyny itp.). hanrei m. rogacz, zdradzony mąż. hans z. jego. hanske m. rękawiczka, harang m. przemowa, oracja. hard pm. twardy, mocny; (streng) srogi, ostry.

hardfor pm. śmiały, dzielny, hardhendt pm. niedelikatny, grubiański; o żelaznej ręce. hardhjertet pm. nieczuły, hardhudet pm. gruboskórny, hardkokt pm. twardo ugotowane, hardnakket pm. uparty, wytrwały; ~het rn. upartość, wytrwałość, hardt ps. mocno, silnie; twardo; (pracować) ciężko, z trudem, hare m. zool. zając, szarak, harem n. harem, hareskżr n. warga zajęcza, harke cz. odkaszlać. harlekin m. arlekin, harm pm. oburzony, zagniewany; ~e m. oburzenie, gniew.