temat V (14)

102

Badany szczep wkłuwa się igłą do pożywki bulionowej zestalonej dodatkiem 0.5% ogani na głębokość około 20 mm. Po hodowli probówkę należy oglądać w ostrym świetle i obserwować typ wzrostu. Jeżeli drobnoustroje rosną wzdłuż linii zaszczepienia, to są nieruchliwe; jeżeli rosną w postaci rozpływającego się pasmu wzdłuż linii szczepienia albo podłoże jest silnie zmętniałe, to drobnoustroje są ruchliwe.

2.    Określenie optymalnej temperatury wzrostu

Zaszczepić na skosie agarowym (bulionowym) badane drobnoustroje w 5 powtórzeniach. Wstawia się skosy kolejno do termostatów o temperaturze: 8, 20, 28, 37 i 55*C. Obserwacje powinny być przeprowadzone po I, 2, 4 i 7 dniach termostatowania. Temperaturę hodowli sprzyjającą najlepszemu wzrostowi należy uwa-żuć za optymalną.

3.    Określanie stosunku do wolnego tlenu

Na podłoże zawierające bulion + 1% glukozy + 1,5% agaru, rozlane do probówek, szczepi się badany materia! igłą do dna probówki. Po hodowli w optymalnej temperaturze w ciągu 48 godzin obserwuje się wygląd kultur.

a)    bezwzględne aeroby (tlenowce) rosną tylko na powierzchni pożywki,

b)    bezwzględne anaeroby (beztlenowce) rosną tylko w dolnych partiach pożywki,

c)    względne beztlenowce rosną zarówno na powierzchni, jak i w głębi pożywki,

d)    mikroaerofile rosną dobrze tuż pod powierzchnią pożywki.

4.    Tworzenie pigmentów

Zjawisko to najlepiej można zaobserwować na ziemniaku. Przygotowuje się skosy ziemniaczane i po hodowli notuje się obserwacje. Należy zaznaczyć również stopień wzrostu.

5.    Produkcja indolu

Badany szczep posiewa się na podłoże zawierające pepton (Tryptose) i agar, hoduje w optymalnej temperaturze aż do uzyskania dobrego wzrostu, a następnie dodaje się 1 ml odczynnika Ehriicha. Przy obecności w badanej próbie indolu warstwa odczynnika Ehriicha (p-dimetyloaminobcnzaldehyd w roztworze alkoholu etylowego i stęż. HCI) barwi się na kolor różowoamarantowy.

6.    Produkcja siarkowodoru

Badany szczep posiewa się na płynny bulion zawierający cysteinę łub cystynę. Pod korek wprowadza się jałowy pasek bibuły nasyconej 10-procentowym roztworem octanu ołowiu (uprzednio wysuszony). Po hodowli trwającej 24-28 godzin obserwuje się zabarwienie bibuły. Czarne zabarwienie świadczy o obecności H2S.

7.    Hydroliza żelatyny

Drobnoustroje zawierające enzymy proteolityczne hydrolizują białka żelatyny, powodując ich upłynnianie. Szczepi się badane drobnoustroje przez wkłucie igły w słupek żelatyny z bulionem. Po hodowli w temperaturze 20"C przez 7 dni odczytuje się wynik.

8.    Wytwarzanie kwasów i gazów z cukrów

Badane drobnoustroje posiewa się na podłoże płynne zawierające ekstrakt drożdiowy + 1% badanego cukru + 2 krople purpury bromokrezolowej. pH podłoża powinno wynosić 7. Do każdej probówki wkłada się rurkę Durhama. Należy jedną probówkę pozostawić nie zaszczepioną jako kontrolną i ułatwiającą odczytanie wyników. Po hodowli o obecności gazu świadczy „pusta" rurka Durhama, a o obecności kwasów świadczy zmiana zabarwienia podłoża. Przy pH 7 zabarwienie podłoża będzie purpurowe, przy pH 5 i niżej zabarwienie będzie żółte.

9.    Hydroliza skrobi

Dodać 0,2% skrobi rozpuszczonej do bulionu, zaszczepić badanym szczepem i hodować 7-10 dni. Po dwóch, czterech, siedmiu i dziesięciu dniach należy sprawdzić stopień hydrolizy skrobi przez zadanie kilku kropel hodowli płynem Lugola. Jeśli zabarwienie jest niebieskie, to skrobia nie jest zhydrolizowana; jeśli jest czer-wonobrązowa, to nastąpiła częściowa hydroliza skrobi z produkcją erytrodekstryn; jeśli zabarwienie jest żółte, to nastąpiła hydroliza skrobi z produkcją dekstryn lub tylko glukozy.

10.    Wytwarzanie katalazy

Na skos agarowy z bujnym wzrostem (48-godzinnym) badanego szczepu nalewa się 3-procentową wodę utlenioną (parę kropel). Jeżeli szczep produkuje katala-zę, to wydzielają się bardzo energicznie pęcherzyki tlenu (gazu).

11.    Produkcja kwasu w mleku

Przygotowuje się mleko z lakmusem. Po zaszczepieniu i hodowli obserwuje się zmianę barwy wskaźnika. Intensywna niebieska barwa świadczy o obecności alkałii, barwa czerwona - kwasu. Zanik barwy świadczy o zredukowaniu lakmusu.

12.    Ścinanie się mleka

Bakterie mogą tworzyć skrzep kwasowy, podpuszczkowy i mogą peptonizo-wać białko mleka. Skrzep podpuszczkowy powstaje bez zakwaszania podłoża, skrzep kwasowy - po zakwaszaniu. Pcptonizatja mleka polega na rozkładzie enzymatycznym białek, mleko ma przejrzystą barwę i luźny osad na dnie.

13.    Redukcja azotanów

Hodowlę należy prowadzić w 3 porcjach na pożywce podstawowej (bulion + + 0,1% KNO3). Jedna porcja zawiera 0,5% agaru. Obserwacje przeprowadza się od drogiego do siódmego lub dziesiątego dnia hodowli. Rozerwany agar świadczy o redukcji azotanów do wolnego azotu łub tlenków azotu. Dwie pozostałe próby sprawdza się na obecność azotynów i amoniaku.

Obecność azotynów stwierdza się odczynnikiem Griessa; w obecności NOz powstaje czerwone zabarwienie, natomiast amoniak stwierdza się przez dodanie