tomI (332)

334 Podstawy fizjoterapii

zimna i wilgotna skóra oraz zamroczenie. Ponadto próbę przerywa się w przypadku spadku ciśnienia tętniczego lub nadmiernego wzrostu ciśnienia skurczowego oraz napięcia tętna. Skoro już mowa o tętnie, trzeba pamiętać, że sygnałem do przerwania próby jest także osiągnięcie zaplanowanej częstotliwości tętna. Jeśli próbę wysiłkową wykonuje się pod kontrolą EKG, to przerywa się ją w przypadku pojawienia się wyraźnych cech niedokrwienia mięśnia sercowego, wystąpienia licznych skurczów dodatkowych, migotania przedsionków i bloku przedsionkowo-komoro-wego II lub III stopnia. Oczywiście w przypadku nagłego zatrzymania krążenia, konieczne jest natychmiastowe udzielenie pierwszej pomocy reanimacyjnej i niezwłoczne wezwanie pomocy lekarza.

Dokumentacja w fizjoterapii

Względy różnej natury - zarówno formalno-prawnej, jak i praktycznej — nakazują niejako prowadzenie specjalnej dokumentacji osób poddawanych procedurom fizjoterapeutycznym. Nie rozwijając zagadnienia formalno-prawnej potrzeby prowadzenia takiej dokumentacji warto wyeksponować jej znaczenie w praktyce. Zapisany w dokumentacji opis początku i przebiegu choroby (dysfunkcji) ułatwia rozeznanie odnośnie stanu pacjenta, a tym samym i planowanie jego terapii, a powtarzane co jakiś czas wyniki badania ukazują niejako postęp jego rehabilitacji. Stałym elementem dokumentacji są zalecenia lekarskie (skierowanie z zaleceniami bądź odpowiedni wpis w historii choroby), stanowiące podstawę do stosowania określonych środków, zachowania ostrożności w niektórych przypadkach itd. Niejednokrotnie dane te wskazują również na potrzebę zmiany czy zmodyfikowania zastosowanych środków. Konieczne jest przy tym precyzyjne odnotowywanie informacji na temat tych środków - ich rodzaju, sposobu zastosowania, dawki, częstotliwości zabiegów, zgłaszanych przez pacjenta niekorzystnych objawów związanych z wykonywanymi zabiegami itp. Jest to szczególnie ważne, gdy danym pacjentem zajmuje się więcej niż jeden terapeuta. Całość dokumentacji może też być przydatna w rozstrzyganiu spraw wątpliwych czy ewentualnych roszczeń pacjenta. Dokumentacja wykonanych zabiegów stanowi obecnie również podstawę do finansowych rozliczeń z płatnikiem (np. z ubezpieczycielem).

Ze względu na różnorodność chorób (dysfunkcji), z jakimi różne osoby trafiają do fizjoterapii, trudno jest przedstawić „uniwersalny formularz” omawianej dokumentacji, a nawet sposób jej prowadzenia Praktyka uczy zresztą, że najlepszym formularzem jest „czysta karta”, w którą wpisuje się tylko niezbędne dane, zwykle w sposób opisowy. Prezentowany poniżej wzór takiej karty, może być uzupełniony (w razie potrzeby) odpowiednimi załącznikami, co umożliwia uwzględnienie w dokumentacji dokładniejszych danych w zależności od rodzaju dysfunkcji, a nawet lokalizacji zmian. Załącznik taki zwykle stanowią również specjalne kwestionariusze czy karty badania, typowe dla różnorodnych testów. Załączników