Image
67 djvu

156

kach i zgromadzeniach gminnych, funkcyonujące pod nazwą rad departamentalnych, powiatowych i municypalnych.

Sejm, zwoływany przez księcia do Warszawy, co dwa lata, na przeciąg dni piętnastu, piastował w Księstwie Warszawskiem wsadzę prawodawczą. Składał się on z dwóch izb: senatorskiej i poselskiej. Do senatu należało 18 członków, mianowanych dożywotnio przez panującego: sześciu biskupów, sześciu wojewodów i sześciu kasztelanów. Utrzymały się nazwy senatorów Rzeczypospolitej, choć przywróconym nie został dawny terytoryalny podział kraju.

W skład izby poselskiej wchodziło 60-ciu posłów szlacheckich, mianowanych na sejmikach, po jednym z każdego powiatu i 40-stu deputowanych gmin, wybieranych przez zgromadzenia gminne ¹). Wszelkie instrukcye były wzbronione. Wybierano posłów i deputowanych na lat dziewięć i odnawiano trzecią część co trzy lata przez losowanie. Prawo zasiadania w izbie poselskiej przysługiwało także ministrom i referendarzom. Przewodniczył jej marszałek, wybrany przez po-słówj zatwierdzony przez księcia,

W zakres władzy sejmowej wchodziły sprawy podatkowe, prawodawstwo cywilne i kryminalne, odpowiednio też do nich izba poselska, przed przystąpieniem do obrad wybierała z pomiędzy siebie trzy komisye: 1) skarbową 2) prawodawstwa cywilnego 3) prawodawstwa kryminalnego.

U W 1809 r, po terytoryalnem powiększeniu księstwa, sejm pomnożony został o 12-tu senatorów, czterech biskupów. pomiędzy nimi jednego unickiego, czterech wojewodów i tyluż kasztelanów, 40 postów szlacheckich i 26 deputowanych zgromadzeń gminnych.