maistre o papiezu001501

J

»n o

łit*

ai

t

^:r\iu

O PAPIEŻU.

KSIĘGA PIERWSZA.

Stosunek Papieża do haicloła katolickiego.

, ' »

:'nv-> j m

Rozdział I.

O NIEOMYLNOŚCI.

Żlł

G

ń

<zegóż nie powiedziano o nieomylności uważanej ze stanowiska teologicznego! Byłoby trudną dziś rzeczą przytaczać nowe dowody nad te, które obrońcy tego wysokiego przywileju zebrali dla o-parcia go na niezachwianej powadze, i uwolnienia od urojeń, ja-kiemi nieprzyjaciołom Chrześciaństwa i jedności kościoła podobało się go otoczyć, w nadziei, źe jeżeli więcej się im nieuda, to przynajmniej podadzą go w nienawiść.

Nie wiem jednak czy zauważano dostatecznie, przy rozbiorze tego ważnego pytania, tak jak i przy wielu innych, że prawdy teologiczne sa prawdami powszecbnemi, objawionemi i uświęconemi w zakresie religijnym, tak, iż nie możnaby uderzyć na żadną, bez zachwiania posad na których świat się opiera.

Nieomylność w stanie duchownym— naczelnictwo wstanie świeckim są to dwa wyrazy zupełnie jednoznaczne. Jedno i drugie wyrażają ową wszechwładność, która nad wszystkiemi innemi panuje z której wszystkie inne wynikają, która rządzi a nie jest rządzoną, sądzi a sama żadnemu nie ulega sądowi.

Głównie na to zwracamy uwagę, że mówiąc, iż kościoł jest nieomylnym, nie żądamy dla niego żadnego wyłącznego przywileju: wymagamy tylko ażeby używał prawa wspólnego wszystkim na świecie wszechwładzom, działającym koniecznie jako nieomylne. Każdy rząd jest absolutnym: i od chwili w którćj ktoś pod po-