NDIGDRUK00572734 djvu

24

żywnym, nie drażni ścian żołądka a tem samem i wrzodu, lecz przechodzi wprost do kiszek i tu zostaje wessanym. Spożywa go się w rosole a dla poprawienia smaku dodaje się jeszcze ekstraktu mięsnego. W ten sposób osiąga się prawie wszystkie składowe części mięsa, które będąc w stanie płynnym rezorbują się bardzo łatwo i mogą podtrzymy■ wać siiy chorego przez czas bardzo długi. Przytem można podawać klejki i krupniki, które stanowią korzystną i przyjemną odmianę w pokarmie chorych. Po 14 dniach podobnego zywien'a można dopiero podawać choremu pokarmy według poniższego menu, które gorąco polecamy:

o 8-ej: śniadanie: filiżankę mleka z sucharkiem o 12-ej: Talerz rosołu z żółtkiem od jajka, o 4-ej: Dwa jajka na miękko, nie bardzo posolone i 40 grammów skórki od cbleba. o 8-ej: jak o dwunastej, w nocy: filiżankę mleka z sucharkiem.

Go się tycze zup, to za najlepszą uważać należy tak nazwany rosół z włoszczyznami, co do dodatków, to stosować się przychodzi do objawów żołądkowych. I tak: przy skłonności do zgagi pierwszeństwo dawać dodatkom takim, jak: drób t. j. skrzydła młodych kurcząt, indyczek, gołębi i t. p. przy trudnem trawieniu pokarmów białkowych, co poznać można po nieprzyjemnem zapachu z ust, zwłaszcza, zaś przy odbijaniu lepiej dodawać do rosołu trochę kaszki, ryżu, sago i t. p.

Po upływie dwóch do trzech miesięcy, można przejść do właściwej dyety mięsnej, lecz tylko wówczas, gdy chory pozuył się w zupełności krwotoków żołądkowych i wymiotów. Starać się trzeba wtedy o rozmaitość w potrawach i mniej więcej trzymać się poniższego menu;

o 8-ej rano: Bifsztyk a potem filiżanka herbaty z sucharkami.