11 -
niczny katar żołądka. Prawie zawsze spotykamy go u sil-cuotników, i im wcześniej pojawia się u nich, tem prędzej ulegają oni tej strasznej chorobie.
Najważniejszym symptomatem chronicznego kacaru żołądka jest: złe trawienie. Już z samego początku choroby pojawiają się mgłości, bóle żołądkowe i uczucie ściskania po jedzeniu, odęcie, odbijanie, zgaga, a nierzadko i wymiotowanie. Przytem apetyt jest nieregularny, a przyłącza się do tego zazwyczaj także i skłonność do obstrukcyi_ Z początku pojawiają się tylko pogorszenia skutkiem przeładowania żołądka, które staje się stopniowo coraz bardziej szkodliwem. Tyle nieprzyjemna zgaga z kwaśnem odbijaniem pojawia się bardzo wcześnie i dochodzi często do wymiotów. Zgaga ta polega na zbyt wielkiem wytwarzaniu się kwasu żołądkowego i występuje zwykle natychmiast po jedzeniu. Objaw ten zresztą zależnym jest w wysokim stopniu od ilości i rodzaju przyjętego pokarmu. Im chorzy umiarkowaniej i ostrożniej żyją, tem mniej cierpią na zgagę. Dobrze przyrządzone mięsne pożywienie powoduje daleko rzadziej zgagę, aniżeli mączne potrawy, chleb i cukier lnb potrawy zawierające kwasy. Wypada teraz przyjrzeć się symptomatowi pokrewnemu zgadze, który nazywa się brakiem apetytu. U większej liczby podobnych chorych zaspokojenie głodu, jeżeli takowy nawet jest wilczym, następuje daleko szybciej, aniżeli ma to miejsce w stanie normalnym. Szczególniej u nałogowych pijaków znika apetyt bardzo prędko. Charakterystycznym dla chronicznego kataru żołądka jest smak w ustach, który bywa: papkowaty, ciągnący, chwilami znów gorzki lub kwaśny. Język z samego początku choroby bywa obłożony i podsychający Uczuciu ciężkości po każdem jedzeniu towarzyszą mgłości, gdy u innych zaraz po jedzeniu występują wymioty. Większa część wymiocin pizedstawia się jako płyn wodnisty