page0168

160

Robaki — Robert

zamknąć światło kiszek i być powodem silnych bólów a nawet i choroby ileus. Gdy glisty dostaną się do żołądka wywołują niczem nie dające się uspokoić mdłości, w innych razach załażąc przez przełyk do krtani, byw^rają przyczyną śmierci w skutek kurczowego zamknięcia głośni. Widziano również powstające żółtaczki a nawet i ropnie wątroby przez wejście glisty do przewodów żółciowych. Oxyvris rermicularis sprawia bardzo uciążliwe swędzenie w stolcu, występujące szczególnie wieczorami i w nocy, u dziewcząt przez załażenie do sromu i pochwy wywołują podobne swędzenie i pryszczenie części płciowych, będące przyczyną samogwałtu, a nawet i białych upławów. Aby ustrzedz się od robaków, a głównie tasiemca, nie należy zanieczyszczonych noży krwią, surow^rem mięsem brać w usta, lub takowemi krajać już przyrządzone pokarmy, kosztować albo jeść surpwe lub niedokładnie uwędzone mięso. Przy obecności tasiemca z bardzo licznych środków najlepszemi się okazały: korzeń paproci (radix felicis maris% głów nie przeciw^ bolhricocephci-lus latus, dalej kora z korzenia granatu (corŁex radiris punkcie grcinati), kousso; kwiaty z rośliny abissyńskiej krassawy (brayera nnlhelmlnthko), oraz olejek terpentynowy (oleum terebinlhinae). Dla wydalenia glist najlepszem jest nasienie cytwarowe (seminae cinae s. sontonicij, lub alkoloid z nich otrzymywany santonin. Oxyuris rermicularis ginie od lewatyw^ z zimnej wody, a jeszcze pewniej od słabego roztwory sublimatu.    J)r. J. W.

Robczyce, Ob. Ropczyce.

Robert d’Abrissel, błogosławiony, założyciel zakonu Fontevrault, urodził się w Arbrissel, w Bretanii, uczył się w Paryżu teologii i nauk wyzwolonych i otrzymał stopień doktora. Był później archidyjakonem kościoła w Ren-nes, następnie przeniósł się do Angers, tu zgłębiał Pismo Święte i opowiadał słowo Boże, zbudował cele w^r les e Fontevrault dla uczniów' swoich płci obojga, ztąd powstał koło r. 1110 sławny klasztor. Umarł Robert dnia 25 Lutego lii? r. Za życia ściągał na się niemało potwarzy, z powodu zbyt poufałych swych stosunków z kobietami. Oskarżano go nietylko że miewał z niemi tajemne rozmowy, ale że nawet sypiał z niektóremi, pod pozorem umartwienia ciała, pokonywając jego żądze. Broniąc jego pamięć, zauważano że listy o tern Godfreda z Vendóme i Marboda były sfałszowane przez złośliwych, to wszakże pewna, że najświętsi i najznakomitsi owego wieku mężowie, królowie, książęta, biskupi, uw ażali Roberta za świątobliwego i nieskażonych obyczajów. Michał Cosnier pisał jego życie, a Mainferme Dissertationes in epistołam contra Robertom de Arbrissello ord. Fontebraldensis fundatorem, scelerate con-flictam a Roscelino haeretico sub ominę Godfridi abblalis cindocinensis (Saumur, 1682). Inni pisarze stawali w' obronie Roberta przeciw' gorszącym zarzutom zamieszczonym w Słowniku historycznym Baylego.    L. R.

Robert anty-papież. Po śmierci Grzegorza XI papieża, wybrany był jego następcą pod imieniem Urbana VI, arcy-biskup Bari, Bartłomiej Prignano roku 1373. Przeciw niemu wybrano anty-papieża Roberta z Gandawy kardynała który przybrał imię Klemensa VII, i dal początek rozdwojeniu w' kościele roku 1.378—1428, uznany przez Francyję, Neapol, cześć Hiszpanii, Anty-pa-pież występował następnie przeciw papieżowi Bonifacemu IX. Umarł Robert w Awenijonie r. 1.394, gdy Sorbona w Paryżu żądała aby spór między dwoma papieżami rozstrzygnął sobór powszechny.

Robert du Mont, tak nazwany od góry, ponieważ był opatem góry świętego Michała w Normandyi, nap-sać miał 140 tomów, z których pozostał tylko dalszy ciąg kroniki Sigeberta i księga o opactwach Normandyi. Umarł r. 1186.