page0208

Jź e zkr ó Lew le.

a 09

czasy Inflant i Kiiowa, tucJzitż aby przyrzekli_y że berło Polskie z familii R-go nigdy odtąd nie wy-nidzie. Propozycye to wzbudziły apiaw iedliwy gniew sey.tńu, i zawstydziły tyci), kfóizy z pry-w ilnych pochoptiw cara Moskiewskiego stronie zdawał, się spizyiać. Rie rnniey pełne zuchwałości były cesarza Tureckiego listy, w których prawie rozkazy wał Polakom, „żeby nie obierali Au-stryaka, a brata króla Francuskiego radził: ieśliLy się zaś len nie podobał, tedy' Piasta mianował: prymasa lub marszałka koronnego, lub też Jazło-wieckiego woiewodę Ruskiego.

Po wysłuchanych poselstwach i przeczytanych listach, stany na cztery rozdzieliły siępartye: Au-slryacką, Francuzką, Szwedzką i Piasta pragnącą, Aloskiewska upadła. Senat chcąc ułatwił olnanie króla, przez doskonale poiytkuw z każdego złych co się do korony ubiegali, wyniknąć mających zważeme, naznaczył Piastowi, królowi Szwedzkiemu, arcyksiążęciu Hahuzkiemu i Andegaweńskiemu senatora iego, ażeby kiżdy swoiego zalecał i zachwalał kandydai.i. Utrzymywał Piasta Jan Tomicki kasztelan Gnieźnieński : ale gdy Zamoyski wmówię swoiey przeciwko 'Tomickiemu, naprzód wielą mocnych racyy dowodził, iak nie-poiyleczna, owszem iak niebezpieczna byłaby' rzecz FiasLa obrać: polem dopominał się, ażeby ei, którzy z obywalelów króla chcieli, tównie iak cudzoziemskich książąt posłowie, z pola ustąpili, wolne tym sppsobem zostawuiąc obiel atiie 5 upadla Piasta żądaiąca partya kiedy żaden z tych, który nadzieię i chęc osiągniema trónu mieji, zo swoią WMiwić się nie śmiał unibicyą. Riedłużey się utrzymała króla Szwedzkiego partya, acz ią dosyć mocno marszałek koronny, Mielecki Podolski, G-ostomski Rawski, woiewodowie, 1 wielu innych panów, zwłaszcza Kalwinów, popierali. Między P.rnestem zatem i lh nry kiern cała w iżyła się elekeya. Rmesta, na którego stronę marszałek koronny po upadłey Szwedzl.iey partyi, z wielą