ScannedImage 12 (5)

22

martwego. Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona; "Hie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje". I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.

Sauka dwunastu apostołów, s. 32 - 34.

9.    A co do Eucharystii, takie odmawiajcie modły dziękczynne, najpierw za Kielich; Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za Święty winny szczep Dawida, sługi Twego, który nam poznaó dałeś przez Jezusa, sługę Swego, Tobie ohwała na wieki. Poczem za Łamany Chleb: Dziękujemy Ci, Ojcze naas, za życię i wiedzę, którą nam poznaó dałeś przez Jezusa, sługę Swego, Tobie chwała na wieki. Jak ten łamany chleb rozsiany był po górach, a zebrany stał się jedno, tak niech się zbierze Kościół Twój z krańców ziemi do Królestwa Twego, llbowiem Twoja jest chwała i moc* przez Jezusa Chrystusa, na wieki! Hikt przecie niech nie pożywa i nie pije z waszej Eucharystii, tylko ochrzczeni w imię Pańskie. Toć o tym właśnie powiedział Pan: "Hie dawajcie psom tego, co święte".

10.    1 pojaasyoeniu się takie odmawiajcie modły dziękczynne: Dziękują Ci, Ojcze święty, za święte Imię Twoje, któremu zgotowałeś mieszkanie w sercach naszych, i za wiedzę, i za wiarę, i za nieśmiertelność, którą nam poznaó dałeś przez Jezusa, sługę Swego. Tobie chwała na wieki! fy, Fanie Wszechmogący, stworzyłeś wszystko dla Imienia Swego, pokara i napój dałeś ludziom na pożywienie, aby do Ciebie dziękczynne za-nosili modły. lara zaś darowałeś pokarm duchowny, i napój, i żywot wieczny, przez Sługę Swego. Przede wszystkim dziękczynne do Ciebie wznosimy modły, bo jesteś Wielmożny, Tobie chwała na wieki! Pomnij, Panie, na Kościół Swój, i wybaw go od wszelkiego złego, 1 doprowadź go do doskonałości w miłości Swojej, i zgromadź go od czterech wiatrów, pełen świętości, do Królestwa Swego, któreś mu zgotował, albowiem Twoja jest moc

i chwała, na wieki! Biech przyjdzie łaska, i niech przeminie ten świąt! Hosanna Bogu Dawidowemu! Kto zaś nie jest, niech czyni pokutę! Maran Athal Amen.

A prorokom pozwólcie dziękczynne wznosić modły, ile tylko zechoą.

Listy Ignacego Antiocheńskiego, s. 208, 211, 214 n., s. 233,

240.

do Efezjan, 5. Hiech nikt nie błądzi! Kto nie przebywa w pobliżu ołtarza, pozbawia się chleba żywego. Jeśli bowiem wspólna modlitwa dwóch osób taką moc posiada, o ile większą ma moc modlitwa biskupa razem z całym kośoiołem! Kto więc nie uczęszcza na wspólne zgromadzenia, unosi się pychą i osądził sam siebie: napisano bowiem: "Pysznym się Bóg sprzeciwia".

13. Starajcie się więc o to, by sią częściej gromadzić na Eucharystię bożą 1 na modlitwę pochwalną* Gdy się bowiem schodzicie, słabną siły szatana, i zgubna moc jego kruszy się jednością wiary Waszej.

20, Jeśli dzięki Waszym modlitwom Jezus Chrystus udzieli mi łaski, i jeśli taka jest wola jego, tedy w następnym liście, który do Was napiszę, wyłożę Wam obszerniej, to oo rozpocząłem..* zwłaszcza gdy Pan mi objawi, że łaską wsparci, wszyscy razem i każdy z osobna skupiacie się w jednej wierze i w jednym Jezusie ... z posłuszeństwa dla biskupa i starszyzny, w ducha skupieniu jeden chleb łamiąc, który jest lekarstwem nieśmiertelności, środkiem na to, by nie umrzeó, ale żyć nieustannie w Jezusie Chrystusie.

do Filadelfów, 4. Starajoie się więc o to, aby jedną tylko mieć Eucharystię. Jedno tylko fcowiem jest Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa, i jeden tylko kielich w jedności Krwi jego, jeden tylko ołtarz.••

do Smyrneóczyków, 8. Za ważną uważajcie tę Eucharystię, która się sprawuje pod przewodnictwem biskupa albo tego, któremu biskup dał upoważnienie. Gdziekolwiek się pokaże biskup, niech tam będą wszyscy, tak jak gdziekolwiek jest Chrystus, tam też jest kościół katolicki.

C. Pliniusz Młodszy, Listy, Z, nr 96, tłum. R. Ziołecki, t. 3, s. 128 - 134.

/Cytowany list adresowany był w r. 112 do cesarza Trajana. Informacje o zwyczajach chrześcijan autor uzyskał podczas ich przesłuchań./

Zapewniali /chrześcijanie/ zaś, że to było całą ich winą wzy błędem, że zwykli byli w dniu oznaczonym zgromadzać się przed świtem i pieśń do Chrystusa jakby do Boga wspólnie odmawiać i zobowiązywać się przysięgą, nie do zbrodni jakiejś, lecz do tego, by kradzieży, rozbojów i cudzołóstwa nie popełniać, by wiary nie łamać, by nie zabierać złożonych u siebie rzeczy, kiedy się po nie zwrócą. Zapewniali dalej, że po dokonaniu tego, zwyczajem u nich było rozchodzić się i znów się zgromadzać dla spożycia pokarmu, pospolitego jednak i niewinnego, że jednak i tego zaprzestali po rozporządzeniu moim, w którym według twych zleoeń zabroniłem tworzenia zrzeszeń. Tym większą zatem uznałem potrzebę dowiedzieć się nawet za pomocą tortur od dwu dziewcząt, które służebnicami nazywano, ileby w tym było prawdy. Lecz nic więcej nie znalazłem, jak przewrotny i zagorzały zabobon*..