WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURSP I djvu

47

ludowego, a zmiany językowe różnią niemal jedną wieś od drugiej...” „Czasami całe wsie wojnę z sobą toczą”. Specjalnie, co do Słowaków, są pomiędzy niemi różnice, jakkolwiek przysłowie głosi, że: jednacy, jakby ich jedna matka porodziła. Rozpadają się oni na Podłużaków i Horniaków. „Pierwsi są wysocy, wysmukli niby jodły, zręczni; gibcy niby struny, twarze mają śniade, włosy krucze lub ciemuorude, szyję długąigłowę piękną. Horniacy „są niżsi, chudzi, kościści, mniej pewni w ruchach, twarze mają białe_? oczy niebieskie albo siwe, włosy kasztanowate jasne, niekiedy bardzo jasne. Mieszkają w nędzniejszych chatach, mają małe, drobne koniki. Cała ich postać jest" jaby mdlejsza, wyraz twarzy mają spokojny, nawet mowa ich jest niepewna, jakby błagająca o litość, gdy tymczasem mowa Podłużaka podobną jest do bystrego potoku górskiego, który wszelkie zapory obala” ¹).

, Lud górski—pisze J. Kopernicki o góralach ru-sińskich,—w całości, jak pod każdym względem, t.j., co do mieszkań, bytu, stroju i mowy, jest całkiem odmiennym od ludu ruskiego z równin, tak w najbliższej Karpat całej Rusi czerwonej, jak i dalej na Ukrainie, Podolu i Wołyniu.

„Następnie, występują w nim jak najwyraźniej, na obu krańcach całego obszaru Karpat ruskich, dwie najwybitniejsze grupy etnograficzne: Lemki na zachodzie, po dorzeczach Wisły, i Hucuły na wschodzie,

) Wisła, tom YI, str. 531, 533, 534 passim.