0005

DRZWI KOŚCIELNE

PŁOCKIE I GNIEŹNIEŃSKIE.

1. Podobały się bardzo biskupowi bambergskiemu Ottonowi, niemcowi na Chlebie polskim wytuczonemu, posążki bałwanów pomorskich: sculptoria arte incredili pul-critudine celata. Otto, dwora zausznik, z cesarzem psal-modjujący, widział wiele i miał pewnie gust, sztuki oceniać jako tako zdolny. Quicquid in auri, argenti, cupri et ferri, lignorum, lapidumve subtilitate solers laudat Germania, pewnie znał, a z jej średziny przybywając znalazł rzeźbę narodową pomorską najwikwiijtniejszego wypracowania, pełną uroku. Należałoby tedy przyznać, że w owym czasie Pomarzanie w sztukach obrazowych celowali.

Ależ to są Wendy, a Wendy do niczego, bez zdat-ności, twierdzą niemieccy pisarze, nieumieli czytać, nic po nich niezostało. Pewien professor uzbrojony łapką do ścierania kredy, kreślił matematiczne formuły na tablicy. Panie professorze! nie krzyknie jeden z uczniów jego: omyłka; a pan professor co tchu łapką formułę zmiata; i pyta: a gdzie? Tak dziś świadectwu swego własnego rodaka, kłamstwo zadając, poniszczywszy pomniki wzorowe, pytają uczeni pisarze niemieccy: a gdzie?

1