40893 Słownik Polsko Norweski#5

sjargong 472 skaft

sjargong m. żargon, sjarm m. urok, wdzięk, powab; ~ere cz. zachwycać, czarować, sjasmin m. bot. jaśmin, sjattering m. odcień, cień. sjau m. harówka; (travelhet) krzątanina; (stoy) hałas; ~e cz. harować; hałasować; ~er m. robotnik, sjef m. szef. sjeik m. szejk, sjekk m. czek; ~hefte n. książeczka czekowa, sjekkbok m. patrz sjekkhefte. sjekke cz. sprawdzić (coś), sjel m. dusza, sjelatin m. patrz gelatin. sjelden pm. rzadki, niepowszedni; ps. rzadko; ~het m. rzadkość, sjelelig pnt. duchowy; psychiczny, sjelemesse m. msza żałobna, sjelfull pm. pełen uczucia, sjellos pm. bezduszny, sjenanse m. (sjenerthet) nieśmiałość.

sjenere cz. (hindre) przeszkadzać; (plagę) dokuczać, dręczyć, trapić, sjenert pm. nieśmiały; ~het m. nieśmiałość.

sjeneros pm. wspaniałomyślny, szczodry, sjette mini. szósty, sjikan e m. szykana; ~os pm. złośliwy, mściwy, sjimpanse m. zool. szympans, sjiraff m. zool. żyrafa, sjofel pm. pociły; ~het m. podłość, sjokk n. wstrząs, szok; ~ere cz. gorszyć; urazić, sjokolade m. czekolada, sjongljere cz. żonglować; ~or m. żongler.

sju num. siedem

/ ^ ende num.

siódmy.

sja m. (inn-) jezioro; (hav) morze, sjoaure m. zool. łososio-pstrąg. sje farende pm. żeglarski; ~fart m. żegluga.

sjofolk n. żeglarze, sjogang m. burzliwe morze, sjohandel m. handel morski, sjehest m. zool. pławikonik (ryba), sjokart n. mapa (morska). sjolove m./f. zool. lew morski, uchatka.

sjomann m. żeglarz, sjomil m. hist. (4 nautiske mil) 4 mile morskie, sjoorm m. wąż morski. sjorover m. pirat, sjosette cz. spuszczać okręt na wodę.

sjostjerne m. zool. gwiazda morska.

sjosyk pm. chory na morską chorobę; ~e m. choroba morska, sjetunge m. zool. sola (ryba), sjoore n. zool. ślimak morski, sjifor m. szofer, kierowca. sj£vini sme m. szowinizm; ~st m. szowinista; (kvinne) szowinistka. skabb m. med. świerzb, skade m. krzywda, szkoda, uszkodzenie; cz. uszkodzić, zepsuć.

skadefro pm. złośliwy, zawistny, skadefryd m. złośliwość, zawiść, skadelig pm. szkodliwy; ~het m. szkodliwość, skadeserstatning m. odszkodowanie.

skadesles: holde ~ wynagrodzić stratę.

skadet pm. uszkodzony, skaffe cz. nabyć; dostać, zdobyć; (forsyne med) zaopatrzyć (się), skafott n. szafot, skaft n. rękojeść.

skake cz. trząść, drżeć, skala m. skala.

skalk m. (av bród) kromka chleba; (hatt) melonik (kapelusz), skali n. skorupa, łupina, skalldyr n. zool. skorupiak, skalle m. czaszka, skalle av cz. łuszczyć się. skallet pm. łysy. skalp m. skalp, skalpeli m. med. skalpel, nóż chirurgiczny, skalpere cz. oskalpować, skam m. wstyd, hańba; ~full pm. zawstydzony, wstydzący się; ^las pm. bezwstydny; ~me seg cz. zawstydzić się. skammelig pm. hańbiący, haniebny.

skandalie OT. skandal; ~as pm. skandaliczny; gorszący, skandere cz. skandować (wiersz). Skandinavia Skandynawia. skandinavisk pm. skandynawski, skanse m. szaniec, skąp n. szafa.

skąp e cz. tworzyć; ~else m. stworzenie; ~ende pm. twórczy; ~er ot. twórca, stworzyciel; ~-ning m. twór, stworzenie, kreatura, skar n. (i fjell) otwór, szpara, skare m. gromada, rzesza, skarlagen m. szkarłat; ~sfeber m. med. szkarlatyna, skambasse m. zool. żuk. skarp pm. (som kan skjaere) ostry; (skarpsindig) bystry; (tydelig) wyraźny; ~het m. ostrość; bystrość; wyrazistość, skarpretter m. kat. skarpsindig pm. bystry; ~het m. bystrość.

skarpsynt pm. przenikliwy.

skarv m. om. kormoran; (slyngel) łotr, szelma, gałgan. skarve pm. marny, nędzny; wstrętny.

skatt m. (kostbarhet) skarb; (til stat) podatek; ~bar pm. podlegający opodatkowaniu; ~e cz. (yte skatt) opodatkować; (verdsette) wyceniać, szacować, skatteansettelse m. patrz skatteberegning. skatteberegning m. obliczanie wysokości podatku, skattebetaler m. podatnik, skattedirektoratet Centralny Urząd Podatkowy. skatteevne m. wydolność podatkowa.

skattefradrag n. potrącenie podatkowe.

skattefri pm. zwolniony z podatku. skattegraver m. poszukiwacz skarbów.

skatteklasse m. grupa podatkowa, skattekontor n. Urząd Skarbowy, skattekort n. karta podatkowa, skatteobjekt n. przedmiot opodatkowania, skattepliktig pm. podlegający opodatkowaniu.

skatteprosent m. stopa procentowa podatku.

skattesats m. patrz skatteprosent. skatteseddel m. wykaz wymierzonego podatku, skattesnyteri n. wymigowanie się od podatków, patrz też skattesvindel. skattesvindel m. oszustwo podatkowe, skatteyter m. podatnik, skattkammer «. skarbiec, skattlegge cz. nałożyć podatek, opodatkować.