oraz hełmy wieżowe z blachy miedzianej, dodane w pierwszej połowie XVII wieku. Prawdziwe zaskoczenie stanowi jednak dopiero wnętrze świątyni. Widz ma nieodparte wrażenie, że znalazł się w jednej z kaplic kościoła Św. Anny. Romańska architektura zniknęła niemal całkowicie pod dekoracją stiukową Baltazara Fontany, uzupełnioną freskami ilustrującymi żywot bł. Salomei, opartymi na rycinach Jerzego Eleutera Siemiginowskiego. Artysta epoki baroku zatarł w ten sposób średniowieczny charakter zabytku, stworzył jednak dzieło nowe i oryginalne, przemawiające własnym językiem artystycznym. Pięknym elementem wyposażenia kościoła jest rokokowa ambona o symbolicznym kształcie łodzi Piotrowej.
Prastara tradycja zespołu klasztoru i kościoła Św. Andrzeja, jak również surowa reguła zakonna izolująca go od świata zewnętrznego sprawiły, że przetrwały tu do dziś liczne, często unikatowe zabytki z odległych epok. Niezwykle rzadkim w Polsce przykładem dawnej sztuki bizantyńskiej jest przenośna mozaika z Matką Boską z przełomu XII i XIII wieku. Wśród złotnictwa wyróżnia się zespół trzynastowiecznych wczesnogotyckich relikwiarzy. Wielką osobliwość stanowią figurki jasełkowe z wieku XIV, fundacji królowej Elżbiety Łokietkówny._
Tuż obok kościołów Św. Andrzeja i klasztoru Klarysek wznosi się potężny kompleks kościoła Św. Piotra i Pawła oraz dawnego kolegium \|/ jezuickiego, obecnie należącego do Uniwersytetu Jagiellońskiego. Towarzystwo Jezusowe założyło swą siedzibę przy ulicy Grodzkiej będąc już w posiadaniu kościoła Św. Barbary, po nieudanej próbie lokalizacji nowego reprezentacyjnego kościoła i domu profesów przy Rynku Głównym. Rolę fundatora przyjął na siebie Zygmunt III. Wykup terenów przeprowadził w roku 1596 Piotr Skarga, wkrótce rozpoczęto też wznoszenie świątyni. Dzieje budowy kościoła Św. Piotra i Pawła są bardzo skomplikowane i stanowią przedmiot ożywionej dyskusji naukowej, która obejmuje również zagadnienie autorstwa pierwotnego projektu.
Projekt ten, nawiązujący bezpośrednio do wzorcowej świątyni jezuitów - II Gesu, powstał prawdopodobnie w Rzymie i wyszedł spod ręki 155. Plan kościoła Św. Piotra i Pawia
298