9. DLACZEGO?
We wszystkich regionach Polski tradycja ludowa, nierzadko wspomagana przez książkową, tłumaczy pochodzenie miejscowych nazw. Opowieści takie powstają zwykle w trojaki sposób: bądź wykorzystują jakieś szczególne zdarzenie lub postać, którą wiążą z danym miejscem, bądź anektują dlań jeden z popularnych wątków podaniowych, bądź wreszcie wysnuwają historie z brzmienia nazwy za pomocą naiwnego etymolo-gizo wania.
Jak wedle ludowej tradycji wyjaśnić można nazwy:
I. |
Warszawa |
6. |
Wieluń |
2. |
Gniezno |
7. |
.Grajewo |
3. |
Cieszyn |
8. |
Iłża |
4. |
Trzebnica |
9. |
Pułtusk |
5. |
Biecz |
10. |
Kielce |
1 0. DOBIERZ PARY BAJKOWE
Bajka ludowa, krótsze lub dłuższe, mniej lub bardziej fantastyczne opowiadanie przeznaczone dla zbiorowego słuchacza, spełniać musi podstawowy warunek: musi fascynować, musi przykuwać uwagę. Toteż bajka snuta jest w sposób jasny, nieskomplikowany, przeważnie wokół postaci jednego, czasem dwu bohaterów, którzy przeżywają wiele nieprawdopodobnych przygód, kończących się zwykle szczęśliwie lub zabawnie. Bohaterowie ci prezentowani są często już w tytule i powszechnie znani. Zmieszaną poniżej grupę postaci proszę ustawić prawidłowo w pary. Niech korowód z krainy fantazji poprowadzą Jaś i Małgosia:
I. król
J. Wyrwidąb
3. uczeń
4. żołnierz
5. chłop
6. dziad
7. diablica
8. lis
9. wilk
10- poszukiwacz papież
opat
baba
czarnoksiężnik
wilk’
pies
Waligóra
niedźwiedź
strach
diabeł
23