Image003101

PRZELOT

i bawełnę, piękne i gęste palmowe gaje, otaczają go wkoło. Bazary większe niż w Aleksandrji. Gdzieniegdzie nowe białe gmachy, wystawione z rozkazu Mehmeda-Ali. Piękne koszary, szkoła oficerska, i t. d. Ludność złożona z Arabów i z Lewantynów. Domy staroświeckie i masiste! Strój Lewantynów oryginalny trzyma środek między strojem Turków a Koftów. Ich żony i córki piękne i wolne. Noszą długie włosy, które przeplatają tysiącami złotych kółeczek i maleńkich sztuczek złota... bardzo im z tem dobrze... szkoda, że sobie nie ściskają talji, że noszą na sobie codzień brylanty, i że są pospolicie w dzień powszedni trochę plugawe, co przy brylantach nieszczególnie odbija. Ale są one dobroduszne i lubią cudzoziemców.

Właśnie teraz w mieście, w towarzystwie Lewantynów, zachodzą wielkie intrygi dyplomatyczne. Chodzi tu o wakujące miejsce honorowe na pod-konsulika belgijskiego. Dwie familje chcą sobie wydrzeć ten zaszczyt. Jedna familja Surura, pod-kon-sula francuskiego, chciałaby tę godność zlać na swego starszego syna (dość głupiego, że wspomnę w nawiasie!); druga familja Grulah, której nieboszczyk pryn-cypał piastował godność pod-konsula austrjackiego, chciałaby nową funkcją obdarować swego jedynaka. Stąd niezgoda, potajemne intrygi i ciągłe poselstwa do Aleksandrji, do konsula jeneralnego belgijskiego, któren tych wszystkich depeszy i nie czyta. Jest to bowiem młody dandy, wcale przyjemny i światły, niemający zbyt wiele zatrudnienia ze strony interesów politycznych swego małego państwa, zalecający

20