Image002601

PRZELOT

wej garści, obgryzali dokoła, gdy prawą czerpali z misy ryż z baranim łojem i do ust nieśli z apetytem. Matrud jadł sam i przygotowywał oraz jadło dla drugich, a jadł dopóty, dopóki ostatni z biesiadników nie poprzestał ruszać ustami; bo tak gościnność nakazuje!... Wkrótce czub góry ryżowej zniżył się wielce, a natomiast urósł nierównie większy czub z baranich kości.

Gdy nasze koło najadło się dowoli, Matrud odsunął obydwie misy na środek namiotu, pośród innych wodzów, odgarnął ręką kości (które zaraz porwali murzyni) i zasiadłszy w nowem gronie, znowu zaczął rzucać kawały i biesiadować z nowymi towarzyszami; gdy i ci skończyli, a jeszcze zostało się pod nowym stosem kości z pół korca ryżu, a na drugim półmisku kilkanaście baranich żeber, Matrud odsunął misy jeszcze dalej ku wnijściu namiotu i zgarnąwszy znowu kości zaczął traktować swych służących i służących podróżnych, z którymi jadł także aż do końca. Gdy już wyniesiono puste misy, oblano znowu wodą ręce i usta biesiadników, a pół okrągłe czary z kawą zaczęły krążyć w koło. Kobiety wieczerzały w swoim namiocie.

Teraz wyjdźmy trochę z hetmanem na świeże powietrze i przejdźmy się po tern płóciennem mieście. Co za lud piękny! co za wyniosłe postawy! jakie twarde ramiona! jakie pełne twarze!... Znać pierwotne obyczaje! A każden patrzy śmiało w oczy, każden odpowiada hetmanowi jak starszemu bratu. Podasz mu rękę, on ci także zaraz wyciągnie swoją.

15