0000001 36

78 fizjoterapie. w chirurgii

Operacje korygujące znickszlalcenia klatki piersiowej mogą być wykonywane w różny sposób. Do niedawna najczęściej stosowanym sposobem korekty klatki piersiowej lejkowatej ety kurzej był zabieg metodą Ravitcha. Zabieg ten wiąże się z odcięciem żeber od mostka, skróceniem ich. wycięciem wyrostka micczykowatego oraz przecięciem mostka w poprzek w celu przemieszczenia go ku przodowi. Często towarzyszy temu plastyka mięśniowa.

Obecnie klatkę piersiową lejkowatą coraz częściej koryguje się mało inwazyjną metodą Nussa. Polega ona na wpr wadzeniu do wnętrza klatki piersiowej, przez dwa niewielkie nacięcia po ookach klatki piersiowej, pod kontrolą toru wizyjnego, implantu - metalowej sztaby w /giętej w kształt litery „C". Sztaba U wypycha n.jstek ku płodowi, korygując jego ustawienie. Implant pozostaje w kiatce piersiowej przez 1,5-3 lat. Po tym czasie jest usuwa.,y w kolejnym, krótkim zabiegu chirurgicznym.

Opc.acje w obrębie klatki piersiowej mogą odbywać się w granicach opłucnej lub dotyczyć resekcji tkanki płucnej. Mogą być zabiegami diagnostycznymi lub związanymi z usuwaniem zmiany chorobowej. Do najczęstszych zabiegów tocako-chirurgicznych należą:

— terakotomia diagnostyczna,

-*• biopsja,

-*■ dekortykacja (odkorowanie płuca - usunięcie zrostów lącznnłkankowych opancerzających płuco),

♦ aegmentektomia (resekcja segmentu płuca), lobektoraia (resekcja piata płuca),

— resekcja klinowa (usunięcie części płuca), pulmonektomia (resekcja całego płuca).

-* fenestracja (pozostawienie otwartej klatki piersiowej w celu leczenia ropniaka opłucnej).

Otwarcie klatki piersiowej podczas torakotomii, leczenie odmy opłucnowej, ewakuacja płynu z opłucnej w postaci wysięku, przesięku, krwiaka lub ropniaka często wiąże się z drenażem jamy opłucnej. Zabieg ten polega na włożeniu do opłucnej przez ścianę klatki piersiowej jednego lub dwóch drenów podłączonych do zestawu drenażowego, który połączony jest z układem ssącym. Zestaw ssący składa się z butli sekrecyjnej, do której odprowadzane są płyny z opłucnej, oraz butli redukcyjnej, która stanowi regulator siły ssania. Im wyższy poziom wody w butli redukcyjnej, tym większe ssanie. Usunięcie drenu z opłucnej może nastąpić, gdy ilość płynu w zestawie drenażowym jest mniejsza niż 100 ml, na zdjęciu radiologicznym widoczne jest rozprężenie płuca oraz stwierdza się brak przecieku powietrza w zestawie drenażowym.

Podczas leczenia drenażem zawsze należy sprawdzać połączenie dicnów na złączach między pacjentem a zestawem drenażowym, gdyż rozłączenie tego układu wiąże się z wyrównaniem ciśnienia atmosferycznego z ciśnieniem w opłucnej i opadnięciem płuca, czyli odmą. Zdarza się to czasami przypadkowo podczas przemieszczania się pacjenta w łóżku, a niekiedy związane jest z brakiem świadomości pacjenta o konsekwencji odłączenia się od zestawu. Fizjoterapeuta również powinien sprawdzać

■ • . ‘

Rycina 8.1?. Korekta Matki pasjom;] k>^owate| metodą Nussa.