ROTACJA 15.05.2011 r.

1. Rotacja zapasów (ujęcie klasyczne)

średni stan zapasów

cykl zapasów w dniach =

przeciętna dzienna sprzedaż

średni stan zapasów

cykl zapasów w dniach = * liczba dni w okresie

sprzedaż

Interpretacja:

co ile dni firma odnawia swoje zapasy celem realizowania sprzedaży:

• wysokie wartości - wolny obrót zapasów,

• niskie wartości - szybki obrót zapasów.

2. Rotacja należności (ujęcie klasyczne):

średni stan należności

cykl należności w dniach =

przeciętna dzienna sprzedaż

średni stan należności

cykl należności w dniach = * liczba dni w okresie

sprzedaż

Interpretacja:

- liczba dni sprzedaży, za która jeszcze nie uzyskano gotówki,

- w jakim stopniu przedsiębiorstwo kredytuje odbiorców,

- jak długo środki pieniężne są zamrożone w należnościach..

Wartość wskaźnika należy porównać z branżami:

- dłuższy niż branżowy - negatywna ocena polityki kredytowej,

- krótszy niż branżowy - zbyt restrykcyjna polityka kredytowa.

3. Rotacja zobowiązań bieżących (ujecie klasyczne):

średni stan zobowiązań

cykl zobowiązań w dniach =

przeciętna dzienna sprzedaż

średni stan zobowiązań

cykl zobowiązań w dniach = * liczba dnia w okresie

sprzedaż

Interpretacja:

- w ciągu ilu dni przeciętnie przedsiębiorstwo reguluje swoje zobowiązania bieżące,

- obrazuje czas opóźnienia regulowania zobowiązań bieżących,

- informuje, przez ile dni przedsiębiorstwo finansuje działalność zobowiązaniami bieżącymi.

Im dłuższy cykl zobowiązań tym mniej kapitału obrotowego przedsiębiorstwo potrzebuje.

PŁYNNOŚĆ FINANSOWA PRZEDSIĘBIORSTWA

1. to zdolność do terminowego regulowania zobowiązań bieżących:

- jest to po prostu zdolność do terminowego regulowania rachunków i opłat wynikających zarówno z :

• podjętych zobowiązań (np. raty kredytu handlowego),

• działalność operacyjna (dla zapewnienia ciągłości produkcji i sprzedaży konieczne jest dokonywanie zakupów czynników regulowania tych płatności).

2. Płynność finansowa aktywów przedsiębiorstwa:

- płynność z jaką poszczególne aktywa mogą zostać zamienione na gotówkę, bez konieczności ponoszenia wysokich kosztów transakcyjnych oraz zaniżenia ceny w stosunku do rzeczywistej wartości:

• aktywa o największej płynności jest gotówka,

• aktywa trwałe (np. grunty, budynki) charakteryzują się najmniejszym stopniem płynności, konwersja tych składników majątkowych na gotówkę wymaga czasu, często trzeba ponieść wysokie koszty transakcyjne,

- wielkość aktywów przedsiębiorstwa stosunkowo łatwych do spieniężenia determinuje poziom płynności przedsiębiorstwa.

3. Statyczny pomiar płynności finansowej przedsiębiorstwa:

- jest to pomiar płynności finansowej na dany moment,

- wykorzystuje się w tym celu informacje prezentowane w bilansie przedsiębiorstw dotyczący wysokości:

• aktywów bieżących,

• zobowiązań bieżących.

4. Aktywa bieżące:

- jest to suma:

• aktywów, która podlega konwersji na gotówkę w okresie roku bilansowego:

* należności /(bez należności z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy),

* zapasy,

* rozliczenie międzyokresowe krótkoterminowe,

• aktywa w postaci posiadanych środków pieniężnych oraz ich substytutów (gotówka i jej ekwiwalenty),

• aktywa bieżące to zatem całość aktywów obrotowych wykazywanych w bilansie przedsiębiorstw, pomniejszone o zależności z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy.

5. Zobowiązania bieżące:

- nazywane są także pasywami bieżącymi,

- poziom zobowiązań bieżących powinno się ustalać na podstawie części B pasywów bilansu „Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania” jako:

• III. Zobowiązania krótkoterminowe - całość pomniejszona o zobowiązania z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy,

- UWAGA! Niektóre ujęcia zalecają dodanie do zobowiązań bieżących:

• I. Rezerwy na zobowiązania - rezerwy krótkoterminowe,

• IV. Rozliczenia międzyokresowe - inne rozliczenia międzyokresowe krótkoterminowe:

* wiele stanowisk za tym, by B.I. i B.IV. doliczyć do zobowiązań długoterminowych.

6. Wskaźnik płynności bieżącej:

current ratio

aktywa bieżące

L₃ =

Zobowiązania bieżące

- informuje o zdolności przedsiębiorstwa do pokrycia zobowiązań krótkoterminowych w oparciu o wielkość aktywów bieżących:

• wzrost wskaźnika - poprawa płynności finansowej,

• spadek wskaźnika - pogorszenie płynności finansowej,

- wg standardów za optymalny poziom uznaje się wskaźnik w przedziale 1,2 do 2,0:

• wskaźnik poniżej zaleceń - świadczy o trudnościach w terminowym regulowaniu zobowiązań,

• wskaźnik powyżej zaleceń - świadczy o nadpłynności.

Wskaźnik płynności szybki

quick ratio (wskaźnik przyspieszony)

aktywa bieżące - zapasy - RMK krótkoterminowych

L₂ =

Zobowiązania bieżące

- informuje o zdolności do pokrycia zobowiązań krótkoterminowych aktywów o dużym stopniu płynności:

• z aktyw bieżących wyłącza się najmniej płynne wskaźniki: zapasy i RMK czynne krótkoterminowe,

- wg standardów powinien oscylować wokół 1,0:

• oznacza to, że przedsiębiorstwo jest w stanie szybko sprostać zobowiązaniom bieżącym.

Wskaźnik płynności środków pieniężnych

Inwestycje krótkoterminowe

L₁ =

Zobowiązania bieżące

- określa jaką część zobowiązań przedsiębiorstwo jest w stanie pokryć najbardziej płynnymi aktywami w postaci środków pieniężnych,

- dla wskaźnika tego nie ma określonego standardu:

• brak środków pieniężnych (i gotówki) nie musi oznaczać braku płynności ( np. gdy przedsiębiorstwo ma zagwarantowany stały dopływ środków pieniężnych z regularnie inkasowanych należności), a jedynie może prowadzić do strat wynikających z braku możliwości zawierania korzystnych transakcji czy nadarzających się okazji.

Wskaźnik tmasure ratio

Środki pieniężne

Wskaźnik =

Zobowiązania natychmiast wymagalne

- określa jaką część zobowiązań natychmiast wymagalnych przedsiębiorstwo jest w stanie pokryć gotówką,

- zobowiązania natychmiast wymagalne = płatne w ciągu 3 miesięcy (ich wartość powinno się ustalać na drodze analizy poszczególnych pozycji zobowiązań):

• znając dokładnie zmierzenia przedsiębiorstwa na potrzeby urealnienia analizy płynności zaleca się ujęcie w zobowiązaniach bieżących wszystkich kwot, o których wiemy, że w najbliższym czasie będą wymagalne.

7. Konsekwencje

Brak płynności: Nadpłynność:

- pogorszenie sytuacji rynkowej, - niekorzystny wpływ na rentowność:

- utrata elastyczności w podejmowaniu decyzji, * utracone możliwości pozyskania dochodów

- pogorszenie wyników finansowych, z zainkasowania nadmiaru płynności środków.

- ograniczenie rozwoju przedsiębiorstwa.

ZARZĄDZANIE ZAPASAMI

1.

materiały półprodukty wyroby gotowe towary

produkty w toku

zapasy w przedsiębiorstwie

prawidłowe: nieprawidłowe:

- bieżące, - nadmierne,

- sezonowe, - zbędne.

- rezerwowe.

Zapasy prawidłowe:

- bieżące - niezbędne do zapewnienia ciągłości produkcji oraz sprzedaży,

- sezonowe - przekraczające potrzeby bieżące, gromadzone przed okresem wzmożonego zbytu lub w okresie podaży surowców,

- rezerwowa (minimalna, bezpieczeństwa) - przeznaczony na pokrycie produkcji lub sprzedaży w przypadku odchylenia od normalnie występującego cyklu dostaw lub produkcji.

Zapasy nieprawidłowe:

- nadmierne - przekraczające ekonomicznie uzasadnione potrzeby,

- zbędne - nie mogą być w ogóle wykorzystane w przedsiębiorstwie (np. w przypadku zmiany profilu działalności), powinny być zlikwidowane lub sprzedane po obniżonych cenach.

2. Zapasy występujące w przedsiębiorstwie są zróżnicowane i obejmują:

- materiały - materiały i surowce przeznaczone do produkcji podstawowej, półfabrykaty i półprodukty przeznaczone do dalszego przetwarzania, materiały pomocnicze, takie jak: paliwa, części zmienne do maszyn i urządzeń, środki transportu oraz materiały pomocnicze do działalności administracyjnej, jako materiały biurowe,

- półprodukty i produkty w toku - to produkty, które będą wykorzystywane w procesie produkcyjnym, zgodnie z przyjętą technologią,

- produkty gotowe - obejmują produkty nie podlegające dalszemu przetworzeniu w przedsiębiorstwie, przeznaczone do sprzedaży oraz usługi wykonane, na które nie wystawiono jeszcze faktury,

- towary - to wyroby gotowe, nabyte przez przedsiębiorstwo do dalszej odsprzedaży:

• zaliczki na poczet dostaw - to środki zapłacone z góry dostawcom za wyroby lub usługi.

3. Powody utrzymania zapasów surowców i materiałów:

- konieczność zapewnienia rytmiczności produkcji,

- korzyści skali produkcji - zapewnienie buforu bezpieczeństwa pomiędzy zmianami popytu o podaży na produkty,

- korzyści skali dostaw - duże zapasy oznaczają zakupy w dużych partiach (np. upusty, mniejsze koszty transportu),

- względy spekulacyjne - obawy co do wzrostu cen, zmiany stóp procentowych, kursów walut, inflacji,

- ograniczenie ryzyka związanego z niepewnością w dostawach i czasie dostaw - czasem nie znamy dokładnego terminu realizacji zamówienia, dlatego potrzebny nam zapas bezpieczeństwa,

- zabezpieczenie produktów nagłymi zdarzeniami - np. wojny, strajki, zdarzenia losowe.

Powody utrzymania zapasów wyrobów gotowych / wyrobów:

- zapewnienie ciągłości sprzedaży - możemy przewidzieć dokładnie popyt i skoordynować go z podażą - korzyściami skali produkcji- zapewniają bufor bezpieczeństwa pomiędzy zmianami popytu i podaży na produkty,

- utrzymanie klienta - nie można dopuścić do sytuacji, w której nie jesteśmy w stanie zaspokoić jego potrzeb - gotowość do dostaw jest ważnym czynnikiem konkurencyjności,

- czynniki pozostają pod wpływem przedsiębiorstwa:

• możliwość elastycznego dostosowania się zmian popytu,

• umiejętność oceny popytu (działania marketingowe),

• charakter działalności - czy wytwarzany na specjalne zamówienie czy też na „magazyn”, czy popyt na produkty jest sezonowy,

• organizacja i sprawność kanałów dystrybucji - czy można szybko dokonywać przemieszczania produktu w razie potrzeby,

- czynniki niezależne od przedsiębiorstwa:

• nieprzewidziane wahania popytu (np. zmiany koniunktury),

• działania konkurentów.

4. Zarządzanie zapasami:

- obejmują system informacji i ogół działań, których celem jest wyznaczanie takiej wielkości i struktury poszczególnych elementów zapasów (jako składnik majątku obrotowego):

• niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorstwa,

• umożliwiającej zachowanie ciągłości produkcji i sprzedaży,

• pozwalającej na uniknięcie zamrożenia kapitału i powstanie strat.

Zarządzanie zapasami w istotny sposób wpływa na ogólną efektywność gospodarowania przedsiębiorstwa:

- z jednej strony niedostateczne zapasy materiałów i surowców, produkcji w toku i wyrobów gotowych, mogą być przyczyną strat przedsiębiorstwa, wynikających z przerwania ciągłości procesu produkcji lub sprzedaży,

- z drugiej strony natomiast, gromadzenie zapasów przekraczających racjonalne potrzeby, naraża przedsiębiorstwo na zbędne koszty, co w rezultacie prowadzi do zmniejszenia wielkości realizowanych zysków.

5. Koszty utrzymania zapasów:

- zamrożenie kapitału w zapasach:

• utracone możliwości z zaangażowania kapitału, jest to koszt alternatywny zamrożonego kapitału, przypisywany do zapasów jako koszt niewykorzystanych możliwości innych inwestycji. Zainwestowany w zapasy kapitał, jest niedostępny do wykorzystania w innym celu, dającym przedsiębiorstwu większe korzyści,

- koszty magazynowania i przemieszczania zapasów:

• rzeczowe i finansowe koszty związane z magazynowaniem zapasów - wynikających z funkcji magazynowania czyli składowania i obrotu zapasami wewnętrznymi firmy:

* kosztów stałych mają np. płace personelu,

- koszty zużycia i starzenia się zapasów - spadek wartości zapasów z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa, w szczególności:

• koszty fizycznego starzenia się zapasów - utrata pierwotnych wartości użytkowych,

• koszty ekonomiczne starzenia się zapasów - określone tempem postępu technicznego,

- koszty kradzieży,

Koszty ubezpieczenia od kradzieży i zdarzeń losowych,

Koszty wynikłe z zagrożenia nadmiernych i zbędnych zapasów - dodatkowe koszty.

6. Koszty zamrożenia zapasów:

- koszty składania zamówień:

• sporządzanie zamówienia i kontrola jego realizacji oraz np. konieczność przedstawienia maszyn lub procesu na pracę związaną z nową dostawą zapasów,

- koszty planowania i kontroli zapasów:

• wydatki na sprzęt i personel wykonujący te czynności,

- koszty wynikłe z braku zapasów:

• koszty wyczerpania się zapasów.

Koszty braku zapasów:

- utrata możliwości sprzedaży z powodu braku wyrobów,

- postoje w produkcji,

- koszty materialne i robocizny w przypadku zastosowania kosztów zmiennych.

7. Cel zarządzania zapasami z punktu widzenia finansowego przedsiębiorstwa:

- kształtowane takiego poziomu zapasów, który zapewni:

• ciągłość produkcji i sprzedaży,

• przy minimalnych kosztach utrzymania tych zapasów,

- dla osiągnięcia tego celu - można stosować rozwiązanie modelowe i metody postępowania w zakresie ustalenia właściwego poziomu zapasów.

8. Model optymalnej partii dostawy; model uwzględnia:

- koszty utrzymania zapasów:

• w modelu przyjmuje się, że koszty są względnie zmienne, ich wielkość zależy od wielkości zapasu,

- koszty składania zamówienia:

• w modelu przyjmuje się, że koszty te są względnie stałe w przeliczeniu na jedną partię dostawy, a ich wielkość zależy od częstości składania zamówień,

- cel modelu: wyznaczenie takich rozmiarów zapasów i strategii

KC zapasu

koszt zamówienia

i utrzymania zapasów

KC utrzymania zapasów

KC zamówienia

EOQ wielkość zamówienia (szt.)

9. Całkowite koszty zamówień:

K(Z) = F * N

K(Z) - KC zamówień

F - KS jednego zamówienia

N - liczba zamówień w ciągu okresu

Koszty utrzymania zapasów:

K(U) = C * P * A

K(U) - KC utrzymania zapasów

C - wskaźnik udziału rocznych kosztów utrzymania zapasów

A - przeciętna liczba sztuk

10. Kierunki zmian kosztów w modelu EOQ:

- koszty zakupu w danym okresie są tym większe, im w mniejszych partiach następują dostawy surowców i materiałów, a tym samym im większa jest liczba zamówień i dostaw i odwrotnie, im dostawy są większe i rzadsze, tym łączne koszty zakupu są mniejsze,

- koszty utrzymania zapasów zachowują się odmiennie. Jeżeli wzrasta wielkość pojedynczej dostawy, to wzrasta poziom przeciętnego zapasu i wzrastają koszty utrzymania zapasu.

EOQ =

EOQ - optymalna partia dostawy

F - KS składania i odbioru zamówień

S - sprzedaż roczna wyrażona jednostce produkcji

C - koszty roczne utrzymania zapasów wyrażone jako procent przeciętnej wartości zapasów (wskaźnik udziału kosztów utrzymania)

P - jednostkowa cena zakupu zapasów

11. Metody oddziaływania na poziom zapasów:

- metody czerwonej linii i dwóch skrzyń - metody te wyznaczają limit poziomu zapasów, przy którym należy wznowić zamówienie,

- just in time (dokładnie na czas) - metoda uważana za ryzykowną, wymaga dużej synchronizacji procesów technologicznych i logistycznych. Podejście to polega na dostarczaniu do produkcji komponentów w bardzo krótkim czasie od momentu wystąpienia zapotrzebowania. Metoda ta minimalizuje koszty utrzymania zapasu, lecz rosną w tym wypadku koszty zamówień,

- metoda ABC - dzieli zapasy od najdroższych (gr. A), do najmniej cennych z punktu widzenia przedsiębiorstwa (gr. C). przechodzą z gr. A do gr. C, zmniejsza się ich udział wartościowy a zwiększa ilościowy. Metoda ta pozwala skoncentrować się n działaniach w zakresie oszczędności materiałowych, w których spodziewane efekty są najmniejsze,

- metoda XYZ - to podział zapasów wg regularności zapotrzebowania. Od gr. X, o regularnym zapotrzebowaniu, poprzez gr. Z, o regularnym zapotrzebowaniu, poprzez gr. Y o zapotrzebowaniu sezonowym, do gr. Z o nieregularnym zapotrzebowaniu można oddziaływać na poziom zapasów w tych grupach, eliminując zapasy nadmierne i zbędne.

ZARZĄDZANIE NALEŻNOŚCIAMI

1. Należności:

- powstają, gdy przedsiębiorstwo dokonuje sprzedaży z odroczonym terminem płatności,

- oznacza to, że czeka na uiszczenie zapłaty przez klienta,

- odrzucenie zapłaty może mieć charakter:

• manipulacyjny - spłata należności w ciągu kilku dni,

• kredytu kupieckiego - dłuższe odroczenie płatności.

2. Skutki należności z punktu zarządzania finansami:

- powstające należności powodują, że „przerwany” zostaje cykl operacyjny, w związku z czym przedsiębiorstwo potrzebuje dodatkowych środków dla sfinansowania jego „ciągłości”,

- powstanie należności pociąga za sobą określone koszty.

3. Koszty należności:

- koszty pozyskania dodatkowych środków finansowania, co wynika ze zwiększonego zapotrzebowania na zewnętrzne źródła finansowania działalności; są to koszty zamrożenia kapitałów w należnościach,

- koszty monitorowania należności,

- koszty wynikające z nieterminowego regulowania lub utraty części przychodów z powodu udzielenia kredytu kupieckiego niewypłacalnym odbiorcom.

4. Korzyści ze sprzedaży kredytowej:

- sprzedaż na kredyt (czyli powstanie należności) przynosi przedsiębiorstwu podstawowe korzyści w postaci zwiększenia sprzedaży / przychodów - z powodu poprawy atrakcyjności ofert sprzedaży:

• atrakcyjne warunki płatności przyciągają klientów,

• korzyść ta często rekompensuje koszty sprzedaży na kredyt, a koszty kredytu handlowego można wbudować / uwzględnić w cenę wyrobów / towarów,

- sprzedaż kredytowa to:

• swoista inwestycja mająca na celu podwyższenie sprzedaży,

• elementem walki konkurencyjnej - oferta atrakcyjniejsza od innych,

• elementy dostosowania oferty - w warunkach konkurowania terminami płatności (udziela się kredytu kupieckiego bo robią to konkurenci).

5. Cel zarządzania zależnościami:

- uwzględniając ustalenia optymalne kompozycji pomiędzy kosztami i korzyściami udzielania kredytu handlowego przy uwzględnieniu konieczności zachowania płynności finansowej:

• trzeba tu uwzględnić koszty i korzyści związane ze sprzedażą wyrobów / towarów z odroczonym terminem płatności,

- zarządzanie należnościami - określenie polityki kredytowej w przedsiębiorstwie.

6. Polityka kredytowa:

- to zbiór zasad uwzględnionych przy decyzjach o kredytowaniu kontrahentów,

- w ramach polityki kredytowej przedsiębiorstwo powinno ustalić warunki udzielenia kredytów kupieckich, które powinny obejmować:

• termin płatności (ich długoterminowe),

• formę zapłaty,

• zasady przyznawania ewentualnych opustów cenowych,

• kary za opóźnienia w płatności,

- ważnym elementem polityki kredytowej przedsiębiorstwa jest ocena wiarygodności kontrahentów.

7. Strategia polityki kredytowej:

- konserwatywna:

• krótkie terminy płatności,

• kredyt kupiecki udzielany wybranym klientom, przy zastosowaniu wielu zabezpieczeń płatności,

- regresywna:

• długie terminy płatności,

• kredyt kupiecki udzielany wszystkim klientom przy zastosowaniu niewielu zabezpieczeń płatności,

- elastyczna:

• przewaga elementów strategii konserwatywnej lub agresywnej, w zależności od sytuacji rynkowej.

Strategia konserwatywna:

- możliwe pełne unikanie prawdopodobieństwa strat związanych z niewypłacalnością klientów,

- realizację dostawy uzależniamy od uprzedniego dokonania wpłaty za dostawę lub przynajmniej wpłacenia zaliczki,

- kredyt handlowy udzielany jest jedynie stałym, sprawdzonym klientom, których wiarygodność jest sprawdzona,

Warunkiem udzielenia kredytu często jest uzyskanie solidnych gwarancji zapłaty (zabezpieczenia).

Strategia agresywna:

- kredytem handlowym objęci nawet klienci o wysokim stopniu ryzyka niewypłacalności (np. nowopowstałe firmy),

- dzięki temu możliwe jest pozyskanie znacznej rzeszy nowych klientów,

- jeżeli konkurencja stosuje podobne rozwiązania, może dojść do ekspozycji udogodnień kredytowych dla klientów,

- rośnie ryzyko strat związanych z niewypłacalnością klientów (w szczególności należności nieściągalnych i przeterminowanych).

Strategia elastyczna (umiarkowana):

- elastyczniejsza postawa w zakresie udzielania kredytów handlowych,

- rezygnacja z zaliczek i zapłaty z góry,

- na bieżąco dokonuje się analizy stanu zadłużenia klientów,,

- kolejne dostawy dokonywane po regulacji należności za poprzednie,

- często stosowany warunek - niedotrzymanie terminów płatności, wszelkie naruszenie warunków kredytu powoduje jego zatrzymanie,

- indywidualne podejście do klienta, jeżeli potrzebne - np. duży klient, którego nie chcemy stracić może przyżywać okresowe trudności płatnicze, warto wówczas przedłużyć termin płatności.

8. „Pozycja” przedsiębiorstwa w kredycie kapitałowym:

- pozycja „dostawcy” kredytu:

• oznacza gotowość przedsiębiorstwa do finansowania zarówno swoich odbiorców, poprzez oferowanie im wydłużonego terminu płatności, jak też swoich dostawców poprze regulowanie zobowiązań,

- pozycja „odbiorcy” kredytu:

• jest przyjmowana przez przedsiębiorstwa posiadające niedostatek kapitału własnego oraz takie, które są w złej sytuacji finansowej,

• cykl ich zobowiązań jest dłuższy od cyklu należności,

• korzystają one głównie z kredytu dostawcy.

9. Ważne elementy polityki kredytowej :

- ocena wiarygodności kontrahentów:

• źródła informacji,

• metody oceny zdolności kredytowej - przykładowe rozwiązanie, zależy od źródeł informacji,

• etapy oceny wiarygodności kredytowej i podejmowanie decyzji o kredytowaniu,

- instrumenty polityki kredytowej:

• warunki płatności,

• limity kredytowe,

• opusty cenowe.

10. Źródła informacji

zewnętrzne: wewnętrzne:

- instytucje: wywiadownie gospodarcze, agencje - dokumenty źródłowe firmy:

ratingowe, GPW * sprawozdania finansowe,

- otoczenie kontrahentów, * dodatkowe dokumenty niefinansowej

- dane z rynku: np. prospekt emisyjny,

doniesienia medialne

11.
TAK dostępność danych ilościowych

metody ilościowe

NIE brak danych ilościowych

metody oceny TAK dostępność danych ilościowych i jakościowych

wiarygodności metody mieszane

kontrahentów NIE brak danych ilościowych i jakościowych

ew. możliwość zastosowania albo ilościowej albo jakościowej

TAK dostępność danych jakościowych

metody jakościowe

NIE brak danych jakościowych

12. Metoda punktowa (materiałowa, ilościowa)

Wskaźnik podlegający ocenie	Wartość graniczna wskaźników oraz przyporządkowane im wielkości punktów
Wybrany wskaźnik	1	2	3	4	5

Wskaźniki zazwyczaj polecane w tego typu ocenach:

- bieżące płynności,

- szybki płynności,

- wypłacalności,

- rotacji należności w dniach, rotacji zapasów w dniach, rotacji zobowiązań w dniach,

- kapitału obrotowego netto,

- poziomu zadłużenia,

- zdolności obsługi długu,

- rentowności sprzedaży.

13. Metoda SC (metoda mieszana):

- nazwa metody wywodzi się od 5 kryteriów oceny wiarygodności kontrahenta:

• character - charakter klienta, ocena jakości,

• capacity - zdolność / pojemność finansowania klienta,

• callateral - jakość aktywów klienta stanowiących zabezpieczenie zobowiązań,

• capital - pokrycie kapitału klienta (przede wszystkim jakość kapitałów własnych),

• conditions - warunki ogólne (koniunkturalne, branżowe itp.).

14. Czy badać wiarygodność kontrahentów?

NIE: TAK:

- dobra kondycja przedsiębiorstwa na rynku, - duża liczba przedsiębiorstw o wątpliwej wiarygodności na

- pełna wiarygodna informacja rynkowa na temat rynku,

przedsiębiorstwa, - brak informacji rynkowej na temat przedsiębiorstwa,

- mała konkurencja, brak nasycenia rynku towarami - duża konkurencja wymuszająca zwiększenie sprzedaży

i usługami, kredytowej,

- stabilne rynki finansowe, całe ryzyko. - zwiększone ryzyko działania w warunkach niestabilnych

rynków finansowych.

15. Warunki płatności:

- zaliczki,

- płatność kasowa,

- krótki termik płatności,

- standardowy termin płatności,

- długi termin płatności,

- karne odsetki.

16. Opusty cenowe:

- opust hurtowy,

- skonto kasowe,

- opust sezonowy,

- opust funkcjonalny.

---