MERKANTYLIZM (łac. mercator - kupiec).

Kierunek polityki społeczno-gospodarczej, stanowiący jednocześnie wstępną fazę rozwoju nauk ekonomicznych. Merkantylizm charakteryzował się tendencją do wysokiego rozwoju przemysłu i handlu w oparciu o interwencjonizm państwowy. Miarą bogactwa danego kraju były zasoby pieniężne w postaci kruszcu, głównie złota, które uzyskiwano poprzez maksymalizację wywozu za granicę własnych produktów. Zwolennicy merkantylizmu uważali bowiem, że dobrobyt państwa zależy od możliwie największego nagromadzenia w kraju pieniędzy, dążyli zatem do osiągnięcia przewagi eksportu nad importem. Szczytowy rozwój merkantylizmu przypada na wiek XVII w Anglii za panowania Elżbiety I i Francji za rządów Ludwika XIV i jego ministra J. B. Colberta.

---