0929DRUK00001737

0929DRUK00001737



225


REFRAKCJA ASTRONOMICZNA

najsilniejsze, lecz promienie fiołkowe, których długość fali wynosi około 430 [jljjl. Położenie obrazu fotograficznego jest zatem wyższe od położenia obrazu optycznego, i Mst rzeczą naturalną, że wartość refrakcji przy obserwacjach fotograficznych opierać się musi na spółczynniku załamania światła, odpowiadającym długości fali 430 pp.

Drugi przypadek, w którym stosowanie refrakcji, opartej na ■■spółpzynniku załamania promieni optycznie najczynhiejszych, prowadzi do błędów, nastręczają obserwacje w bliskości horyzontu. Tu źródło błędu tkwi w absorbeji atmosferycznej. Wplywbabsor-beji atmosferycznej na rożne częśoi widma jest tem silniejszy, im mniejsza jest długość fali. W bliskości horyzontu, gdzie absorbeja wogóle jest najsilniejsza, część optycznie najczynniejsza może "być tak silnie osłabiona, że staje się słabszą od częśoi czerwonej, która przez absorbeję jest mniej osłabiona. W tych warunkach pozycję czę^-i czerwonej widma, a nie części optycznie najsilniejszej, przyjmujemy za pozycję gwiazdy. Wartość refrakcji, którą av tym przypadku stosować należy, oez.w&śote opierać się winna na spółczynniku załamania tych promieni, które najsłabiej są pochłonięte, naprzykład odpowiadającym długości fali linji C.

Tu zaznaczymy, uprzedzając dalsze w tej sprawie wyjaśnienia, że podstawą obliczenia refrakcji jest t. z w. stała refrakcji, która znajduje się w ścisłym związku ze spółczynnikiem załamania powietrza, ale której wartość określona musi byś. tak, aby pomiędzy wartościami t-eoretyeznemi refrakcji a obsenwo-wanemi zachodziła jak największa zgodność.

52. Wprowadzenie nowych zmiennych do równania (85') i prze kształcenie wyrażenia refrakcji. Wartość, spółczynika p0 na powierzchni ziemi możemy wyznaczyć dla jakichkolwiek długości fali metodami fizyczneniitt ale nie jesteśmy w stanie bezpośred-niem doświadczeniem wykryć prawa, wmdług którego zmienia się wartość p w zależności od A. Musimy jednakże znać związek między, p i A jeżeli chcemy scałkować równanie (ąj5').

Badanie warunków fizycznych tych warstw' atmosfery, do których dostać się nie możemy, jest wogóle bardzo utrudnione. Pomimo to co do warunków' panujących w' wyższych warstwach

Astronomia sferyczna.    15


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0929DRUK00001755 243 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA .Jak widzimy, pod znakiem całkowania występują tylko
0929DRUK00001701 289 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Rozwijając w aa szereg według potęg s, otrzymujemyfS (
0929DRUK00001703 291 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Mieliśmy także u, u0 — u aw = 1 — J— == J--—L ho
0929DRUK00001701 289 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Rozwijając w aa szereg według potęg s, otrzymujemyfS (
0929DRUK00001723 211 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA wypływające z tporji, opartej na pewnych założeniach c
0929DRUK00001719 ROZDZIAŁ V.REFRAKCJA ASTRONOMICZNA. 46. Zjawisko refrakcji. Gdy w danej chwili prz
0929DRUK00001729 217 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Kóvri;iJ]io-.ki zywej OP znajdziemy, gdy wyprowadzimy
0929DRUK00001731 219 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA więc wzór (82) scalkujemy, przyjmując dla granicy doln
0929DRUK00001733 221 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA albo też wzór różniczkowy dE r0 p0 sin z   &
0929DRUK00001735 223 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA 51. Kilka uwag o spółczynniku załamania światła. Ze wz
0929DRUK00001741 229 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA tego musimy się w tym względzie uciekać do hipotez, dą
0929DRUK00001743 2‘31 REFRaKCJA astronomiczna Jak wynika ze wzoru (s), zmienna u jest zawsze małym
0929DRUK00001747 235 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Przez całkowanie otrzymujemy stąd logn p = — H- C. Ad
0929DRUK00001749 237 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Podstawiając to wartość w równaniu (aa), otrzymamy 1—/
0929DRUK00001751 239 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Widzimy z tych wyrażeń, że całka / uH dw rozpada się n
0929DRUK00001757 245 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Gdy dla pewnych wartości X i p warunki powyższe są jes
0929DRUK00001759 247 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Porównując, ten wzór z drugim ze wzorów BKi), widzimy*

więcej podobnych podstron