0929DRUK00001723

0929DRUK00001723



211


REFRAKCJA ASTRONOMICZNA

wypływające z tporji, opartej na pewnych założeniach co do budowy atmosfery, z obserwacją są w zgodzie, to prawdziwa budowa atmosfery może się znącznie różnić .'od przyjętej przez teorję.

Badania, dotyczące wpływu spłaszczenia ziemi oraz warstw atmosferycznych jednakowej gęstości, prowadzą do wniosku, że jest on znikomy w tem znaczeniu, iż błędy stąd pochodzące nie przekraczają błędów obserwacji oraz błędów wartości refrakcji, wynikających ze wzorów teoretycznych. Również wynikająca z kształtu tych warstw refrakcja azymutalna pozostaje znikomą przy znaczniejszych wysokościach, a występuje silniej dopiero w bliskości horyzontu, gdzie wszakże jeszcze silniej •występują błędy obserwacji i teorji. Wobec tego w teórji refrakcji możemy nie brać pod uwagę spłaszczenia ziemi i przyjąć, że ziemia ma kształt kulisty.

Drugie założenie, jakie w teorji refrakcji zazwyczaj się robi, jest następujące: gęstoSe atmosfery w równych odległościach od środka ziemi jest we wszystkich kierunkach jednakowa i maleje w sposób ciągły dla rosnących odległości.

Stan taki, przyjmowany dla każdej chwili, pomimo bezustannych zmian, jakie w atmosferze zachodzą, nie odpowiada rzeczywistości. Jak szybko stan ten zmieniać się może, ilustrują nam wahania położenia gwiazdy, widzianej w polu lunety, gdy panuje t. zw. niepokój powietrza. Przyczyną właściwą tych wahań są szybkie zmiany refrakcji, które, jak wynika z amplitudy wahań, wynosić mogą 1' nawet w znaczniejszych wysokościach.

Jako położenie gwiazdy przyjmuje się w danej chwili jej położenie średnie pomiędzy położeniami ruchomego jej. obrazu i temu położeniu odpowiada wartość refrakcji, którą dla gwiazdy przyjmujemy. Wartość przyjęta odpowiada oczywiście pewnemu idealnie wyrównanemu stanowi atmosfery w tej chwili, zgodnemu z wyżej przytoczonemu założeniami.

Ale i takie wyrównane stany atmosfery w różnych czasach wykazują różnice z powodu zmian temperatury, ciśnienia i wilgotności, którym atmosfera ziemska bezustannie podlega. Gdy wszakże określimy dlaęjakiegokolwiek wyrównanego stanu atmosfery funkcję, wyrażającą związek pomiędzy gęstością warstwy

14*


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0929DRUK00001791 279 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Wypływa z tyęh wzorów sin ą — sin Q cos z_sin q — sin
- Wychowanie jednostronne, oparte na nieuzasadnionych nadziejach co do wpływu spontanicznej działaln
IMG736 dwa aspekty orientacji charakterologicznej, opierają się na biologicznym założeniu co do dwoj
IMG736 dwa aspekty orientacji charakterologicznej, opierają się na biologicznym założeniu co do dwoj
0929DRUK00001731 219 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA więc wzór (82) scalkujemy, przyjmując dla granicy doln
0929DRUK00001751 239 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Widzimy z tych wyrażeń, że całka / uH dw rozpada się n
0929DRUK00001783 271 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA skąd wypływaR0 — Ru, a a Z przeliczenia wypływa, że
0929DRUK00001755 243 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA .Jak widzimy, pod znakiem całkowania występują tylko
0929DRUK00001701 289 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Rozwijając w aa szereg według potęg s, otrzymujemyfS (
0929DRUK00001703 291 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Mieliśmy także u, u0 — u aw = 1 — J— == J--—L ho
0929DRUK00001701 289 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Rozwijając w aa szereg według potęg s, otrzymujemyfS (
0929DRUK00001737 225 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA najsilniejsze, lecz promienie fiołkowe, których długoś
0929DRUK00001719 ROZDZIAŁ V.REFRAKCJA ASTRONOMICZNA. 46. Zjawisko refrakcji. Gdy w danej chwili prz
0929DRUK00001729 217 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA Kóvri;iJ]io-.ki zywej OP znajdziemy, gdy wyprowadzimy
0929DRUK00001733 221 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA albo też wzór różniczkowy dE r0 p0 sin z   &
0929DRUK00001735 223 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA 51. Kilka uwag o spółczynniku załamania światła. Ze wz
0929DRUK00001741 229 REFRAKCJA ASTRONOMICZNA tego musimy się w tym względzie uciekać do hipotez, dą

więcej podobnych podstron