14179 str3

nął? Tylko wiersze mówią o nim, że *z włosem rozwianym, ze wzrokiem w dal wpatrzonym, na płonącym [ okręcie zostaje kapitan...*

Milczenie

PRZEWODNICZĄCY

iHm, proszę pana, jeżeli siadł nawet do tej łodzi ra-Iturikowej...

ADMIRAŁ

■Ostatecznie, wie pan, kazać człowiekowi, aby się spali# na węgiel...

REKTOR

A potem jeszcze kazać mu zatonąć-...

PRZEWODNICZĄCY Proszę pana, nawet pierwszy lepszy szczur okrętowy, jak wiadomo, instynktownie ucieka przed pożarem, a cóż dopiero człowiek.

JAN

jwciąż między nami nieporozumienie. Uciekalibyście przed pożarem, panowie, uciekłbym może i ja. Mógł więc uciekać i kapitan Nut. Sędzią nie jestem. Chcę Itylko prawdy. Po cóż mówić inaczej. Skończmy z tym. Skończmy z legendą o kapitanie. (niemal uroczyście) Kapitan Nut nie był bohaterem!

j Wrażenie. Starcy znieruchomieli, nawet Rźeźbiarz spojrzał py-\ tając o na Jana; nawet na Med ostatnie słowa Jana zrobiły \ ważenie. Tylko Stary Marynarz, który po ostatnich pytaniach usiadł na kufrze, obojętnie pali fajkę.

PRZEWODNICZĄCY

^Słuchaliśmy pana, ale kiedy pan na świętość się po-i świętość w samo serce uderzył, nie pozostaje