20664 skanuj0015 (35)

4.6. WYWAŻANIE MASZYN I MECHANIZMÓW 171

	m^v	1	cos + OTjj2?2 cos		^a2	= 0,
m-r	1 sin a	1	+ Wjj2»2 sin a2 +	m	0 0	= 0,
I^r-\	cos a.|	+	^zlI^mII^r2 ^cos a2	+	^ xz	= 0,
I*!	sin a.	+	^zll^mll^x>2 ^sina2	+	^Jy*	= 0.

Jeżeli oznaczymy Aj = mi Ajj =    otrzymamy układ czterech

równań o czterech niewiadomych: Aj, Ajj, i a2 (przy dowolnych zj i z-j-j) • Przyjmując r^ i ^rao^^na określić masy njj i Wjj.

Przy konstruowaniu obliczamy wielkości Aj, Ajj, , a^, a w procesie technologicznym wyznaczamy je na drodze doświadczalnej. Doświadczalne określenie niewyważenia i jego eliminacje przeprowadza s±e zwykle na maszynach zwanych wyważarkami. Ponieważ płaszczyzny korekcyjne mogą być wybrane dowolnie, zazwyczaj ustala* sie je już z góry dla danej konstrukcji wirnika lub wału wykorbionego. Miarą niewyważenia jest zwykle iloraz

u =    (4.115)

gdzie M jest masą członu wyważanego.

Jeśli przyjąć jednostki: M w kg, m w g i r w mm, to u beózie miało wymiar w ]im. Niewyważenie mierzy sie wiec przesunięciem masy członu przypadającym na rozważaną płaszczyznę korekcji. Całkowite przesu-

• + + + . niecre jest sumą geometryczną u =    ^{+ u}2 P^rzesunieć obu płaszczyzn.

Na tej zasadzie działa większość współczesnych wyważarek dynamicznych.

PRZYKŁAD 4.22. Na wale 00 (rys. 4.40) umieszczono masy m-j, rri2, m3 i rt4. Należy określić masy m^ ^^md2 P^rzeci^wwa9 umieszczonych w płasz-

Rys. 4.40