skanuj0031

4.6. WYWAŻANIE MASZYN I MECHANIZMÓW 187

Łącznie więc w punkcie B jest skupiona masa

M = M₃ + M₂ j.    (4.132)

Teraz umieszczamy na członie 1 jedyną przeciwwagę o środku masy w punkcie D i o masie nr\ spełniającej relację

m^R = kMr + M^b +    r,    (4.133)

gdzie k > 0 jest stałym współczynnikiem.

Pierwszy wyraz po prawej oznacza, że w jakiś sposób (na razie bli żej nie określony) chcemy zrównoważyć masę o ruchu postępowym skupio ną w punkcie B; drugi wyraz oznacza, że całkowicie równoważymy masę korby, będącą w ruchu obrotowym, skupioną w punkcie S-j i część masy korbowodu skupioną w punkcie A.

Aby zbadać konsekwencje tego postępowania, załóżmy dodatkowo, że korba 1 obraca się ze_^stałą prędkością w.

Siła bezwładności Q związana z masą w punkcie B jest wektorem leżącym na osi x. Jego rzuty na osie są, jak wiadomo.

Q' & Mrto² (cos 0 + X cos 20) , gdzie X = r/l,

CC

Q' = 0.

y

Wypadkowa siła Q" dośrodkowych sił bezwładności związanych z masami w punktach D, S-j, A jest skierowana od D do 0. Jej rzuty na osie x, | są

- kMrm² sin 0. bezwładności są więc cos 0 + X cos 20] ,

0.

Q" = - kMrw² cos 0, Q" = ^Hx

Sumy rzutów na osie x, y sił = Q' + Ql = Mru² [(1-Zc)

■b    «V    ,    W

ś = Q' + q" - - kMr u)² sin