40819 str 6 127 (2)

126 OGRÓD. ALE NIE PLEWIONY

Bez mała by nie lepiej sobie radzić wprzódy!

³⁵ Szkoda palić, lecz — wedle najpierwszej spowiedzi —

Niech przeczyści i niechaj autor je przecedzi:

Precz, plugawe paskwile, precz, pzymówki głupie

0    łysinie albo co o francuskim strupie!

Wolno pisać Wenerę, wolno Kupidyna:

⁴⁰ Nie namawia, lecz przeszłe rzeczy przypomina.

Niejeden mąż, niejedna żona się nauczy

Cudzym przykładem lepiej swoich chować kluczy;

Acz dziś ludzie na słowa połykają ślinki,

Pcwnieć ich nie zawstydzą najgorsze uczynki”.

⁴⁵ Dałem sobie rozradzić; czemu byśmy radzi,

W skok słuchamy, próżno się na racyje sadzi.

11. NA URZĄD PODCZASZEGO

Dowiedziawszy się moi przyjaciele starzy.

Że mię król podczaszego urzędem obdarzy,

Zbiegną do mnie z braterskim łaski pańskiej winszem. Dziękuję. Zjadszy, potem nie mając czym inszem ^s Bawić ich: „Podaj księgi, będę czytał fraszki”.

A ci: „Panie podczaszy, podobniej by flaszki!” „Przynieśże, chłopcze, wina, gdy nie ujdą wiersze;

Pocznij beczkę, już to tu zabawy nie pierwsze”.

Że mi nie strychem poda: „Ukaż nam przywilej!

¹⁰ Nie lak piją podczaszy!” — „Więc mi, chłopcze, przylej!” Taż to — rzekę — z urzędu pociecha, ta chluba?

1    goście, i gospodarz pijany jak buba:

II. NA URZĄD PODCZASZEGO

w. 2 król — Jan III Sobieski; podczaszego [...] obdarzy — Potocki został podczaszym krakowskim w 1678 r.

w. 9 nie strychem poda — nie naleje do pełna, w. 12 jak huba — jak bela.

Z piwnice, to najmniejsza, poszło z winem piwo. Nazajutrz głowa boli, na żołądku ckliwo,

⁵ Jakoby mię najcięższą zmordowano chłostą.

Wcźm podczastwo, daj, królu, być leda starostą!

12. CZEMU KSIĘŻA ŁAKOMI

Każdy się z nas uskarża, każdy się z nas dziwi.

Że tak bardzo łakomi księża i tak chciwi.

Póki klerykiem, to nic; jak wnidzie do cechu.

I z żywych, i z umarłych drze pleban do zdechu.

⁵ Aż ja widzę, w Krakowie, przy tej ceremonii,

Gdy biskup, święcąc księdza smaruje mu dłoni, Czemuż nie głowę? Więcej należy na głowie.

Aż mi ktoś: „Święty sekret, nie pytaj się” — powie. Więc już cicho do siebie, skoro mnie tak zgromi:

⁰ Prawdziwieć, rzekę, temu księża są łakomi.

Lepiej mu było głowę, niż ręce namazać,

Pilniej, niż groszów chować, uczyłby się kazać.

13. DWAJ BŁAZNOWIE

Jechał do wojewody kasztelan krakowski;

Tu Cygan był za błazna, a tam Słowikowski. Toż Słowikowski pyta: „A tyś kto?”, Cygana.

w. 16 leda starostą — urząd starosty przynosił znaczne dochody, choć niełatwo go było uzyskać.

13. DWAJ BŁAZNOWIE

w. I wojewoda — wojewoda krakowski. Stanisław Lubomirski: kasztelan krakowski — Stanisław Koniecpolski.

w. 2 Słowikowski — sławny błazen Stanisława Lubomirskiego.