51604 strona (527)

Siad klęczny

Siad skulny

Siad ugięty

Dobór pozycji wyjściowych

Pozycja ta jest chętnie przyjmowana przez dzieci. Dziecko może ją utrzymywać przez dłuższy czas. Kręgosłup jest tu obciążony osiowo i występuje tendencja do pogłębienia lordozy lędźwiowej. Należy zwrócić uwagę na wciągnięcie brzucha, elongację kręgosłupa, uwypuklenie klatki piersiowej, ściągnięcie łopatek i poprawne ustawienie głowy. W pozycji tej stopy powinny być skierowane palcami do wewnątrz. Szerokie ustawienie pięt jest szczególnie korzystne przy ich koślawości.

Pozycja ta powoduje likwidację lordozy lędźwiowej, a nawet kifotyczne ustawienie tego odcinka kręgosłupa. Zapewnia to stabilizację odcinka lędźwiowego, jednak sprzyja pogłębianiu kifozy piersiowej, wysunięciu barków i głowy do przodu. Pozycję tę powinno się wykorzystywać do ćwiczeń korygujących odcinek piersiowy w przypadkach, gdy zależy nam na stabilizacji odcinka lędźwiowego. Nie powinno się jej stosować w przerwach ćwiczeń.

Jest pozycją często wykorzystywaną w zajęciach gimnastyki korekcyjnej. Powoduje, podobnie jak siad skulny. likwidację lordozy lędźwiowej i zapewnia stabilizację odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Stopień tej stabilizacji zależy od wielkości ugięcia nóg. Siad ugięty, w odróżnieniu od skulnego, nie powoduje pogłębienia kifozy piersiowej. Można jej dodatkowo zapobiegać polecając dziecku oparcie dłoni za sobą.

13