52068 img427 (7)

W Szkocji prawdopodobnie także występowały podobne wymieszania międzyet-niczne, chociaż jest tutaj mniej runów, są one bardziej rozproszone i pechowo większość tekstów zachowała się tylko we fragmentach, co utrudnia dokładne tłumaczenie. W każdym razie złamany krzyż z Inchmarnock, w Butę, jak i inny fragment z Kilbar, w Barra, mają formułę komemoratywną zawierającą celtyckie słowo kross. W Hunterston, w regionie Strathclyde, znaleziono broszę typu celtyckiego, z tekstem napisanym runami szwedzko-norweskimi i staronordyckimi, w którym wymieniono imię właściciela - Celta: malbriljaastilk, „Melbrigda ma (tę) broszę”.

Zatem uściślając, nordyckie są inskrypcje znajdujące się na szkockich płytach nagrobnych, chociaż różnią się one lekko słownictwem od przytoczonych do tej pory. W łona znaleziono płytę wyrzeźbioną we wzór krzyża z przeplatającym się tekstem: kali-aluluis-sunr-la|>i-stan-[)insi-ubir-fukl-bruj>ur-(sin), „Kali Qlvissonr ułożył ten kamień nad swoim bratem Fuglem”. Fragmentaryczny napis na kamiennym krzyżu położonym na grobie w Thurso głosi: ...ubirlakJnta:aft:ikulb:fo|nirsin, „...to przykrycie ku pamięci Ingólfra, swego ojca”.

Na Orkadach i Szetlandach -występują fragmenty kamieni z runami, pozostałość po tym, co stanowiło najwyraźniej dużą liczbę pomników. Jednakże najbardziej interesujące teksty runiczne z tych -wysp znajdują się w prehistorycznej kamiennej komorze grobowej w Maeshowe. Pochodzą z czasów powikińskich, chociaż -wydaje się, że w XII wieku włamano się do wnętrza i Normanowie używali jego jako schronienia lub miejsca spotkań. Kilku z nich -wycięło na ścianach graffiti. Znajduje się tam około trzydziestu tekstów i nie różnią się one zbytnio od nowoczesnych graffiti. Występują na przykład podpisy: „Vemundr -wyciął (te runy)”, „Te runy Uframr SigurSarsonr wyciął”, „Hermundr, twardy topór, -wyciął runy”, itd. Są wzmianki o sympatiach: „Ingibjorg, przepiękna wdowa”, „IngigerÓr jest najpiękniejszą kobietą”. Do kurhanu, powiada inny, włamali się „Jerusalemmen”, co ma oznaczać krzyżowców. Grupa inskrypcji przekazuje podanie o skarbie ukrytym w komorze grobowej, co z kolei jest powszechnym motywem w literaturze staronordyckiej. „Prawdą jest co mówię, skarb został stąd wyniesiony. Skarb został zabrany trzy dni przedtem nim włamali się do kurhanu”. I inny - na ten sam temat, przepełniony tęsknotą: „Szczęśliwy człowiek, który może znaleźć wielki skarb”.

I mamy tu jeszcze chełpliwe stwierdzenie, napisane różnymi formami runicznymi; napis, który sam chciałbym wyciąć: „Człowiek, który napisał te runy, wie więcej na temat runów, niż ktokolwiek inny na zachód od morza”.