61776 SNC00476

ł; _2.1. Istota procesu komunikowania międzyludzkiego 67

komunikowania nabiera charakteru transakcyjnego i jest rodzajem wymiany myśJi między jego uczestnikami. Występują różne typy sprzężenia zwrotnego. W przypadku komunikowania bezpośredniego jest to sprzężenie bezpośrednie - natychmiastowe, natomiast w komunikowaniu pośrednim masowym i medialnym, które odbywa się za pośrednictwem technicznych środków przekazu, występuje sprzężenie opóźnione. Oznacza to, że reakcja odbiorcy może dotrzeć do nadawcy po kilku godzinach, tygodniach, a niekiedy miesiącach.

2.1.4. Cechy procesu

Proces komunikowania ma kilka fundamentalnych cech.

(1)    Komunikowanie jest specyficznym procesem społecznym, ponieważ odnosi się przynajmniej do dwóch jednostek i przebiega zawsze w środowisku społecznym.

(2)    Komunikowanie zachodzi w określonym kontekście społecznym, determinowanym przez liczbę i charakter uczestników procesu. Może to być kontekst interpersonalny, grupowy, instytucjonalny, publiczny, masowy lub międzykulturowy.

(3)    Jest to proces kreatywny, polegający na budowaniu nowych pojęć i przyswajaniu wiedzy o otaczającym świecie.

(4)    Komunikowanie ma charakter dynamiczny, bo polega na przyjmowaniu, rozumieniu i interpretowaniu informacji.

(5)    Jest to proces ciągły, trwa bowiem od chwili narodzenia człowieka aż do jego śmierci.

(6)    Komunikowanie jest procesem symbolicznym, bo posługuje się symbolami i znakami. Wspólnota semiotyczna, czyli operowanie tymi samymi znakami i symbolami uczestników procesu jest niezbędnym warunkiem osiągnięcia porozumienia.

(7)    Jest to proces interakcyjny, tzn., że między jego uczestnikami wytwarzają się określone stosunki, które mogą mieć charakter partnerski (komunikowanie symetryczne) lub opierać się na stosunku dominacji i podporządkowania (komunikowanie niesymetryczne lub komplementarne). Charakter interakcji decyduje o tym, czy jest to komunikowanie formalnę czy nieformalne.

(8)    Komunikowanie jest celowe i świadome, ponieważ działaniem każdego uczestnika procesu kierują określone motywy i chęć osiągnięcia wyznaczonego sobie celu.

(9)    Komunikowanie jest nieuchronne - „nikt nie może się nie komunikować”, oznacza to, że ludzie zawsze i wszędzie będą się ze sobą porozumiewać bez względu na ich uświadamiane bądź nie uświadamiane zamiary.

(10)    Komunikowanie jest procesem złożonym, czyli wieloelementowym i wielofazowym, może mieć charakter dwustronny lub jednostronny, werbalny lub niewerbalny, bezpośredni, pośredni lub sieciowy.

(11)    W przeciwieństwie do pewnych procesów fizycznych czy chemicznych, komuniko-wanie jest nieodwracalne, nie da się go cofnąć, powtórzyć czy zmienić przebiegu.