65734 skanuj0055 (52)

mocnych, przy czym długie pręty ściskane muszą być także sprawdzone na wyboczenie.

Przykłady połączeń nitowych stosowanych w węzłach kratownic podano na rys. 2.9. W połączeniach tych należy uwzględniać następujące podstawowe zalecenia konstrukcyjne:

•    Osie środków ciężkości przekroju prętów powinny przecinać się w jednym punkcie węzła kratownicy (A). W punkcie tym umieszcza się nit — z wyjątkiem węzłów, w których wszystkie pręty składają się z kątowników (rys. 2.9c).

•    Pręty, zwłaszcza ściskane, należy umieszczać możliwie najbliżej środka węzła. Jeden z prętów złożony z 2 ceowników powinien przechodzić przez węzeł, aby można było umieścić nit w środku węzła.

•    Rzędy nitów umieszcza się wzdłuż prętów w środku półki kształtownika, zatem przy prętach złożonych z kątowników oś nitów na ogół nie pokrywa się z osią środków ciężkości przekroju pręta. Jeśli szerokość półki nie przekracza 100 mm, stosuje się ustawienie szeregowe, natomiast przy szerszych półkach — dwuszeregowe przestawne (rys. 2.9b).

•    W węźle stosuje się nity o jednakowych średnicach, ponieważ dobiera się je wg grubości węzłówki (blachy węzłowej). Ustalając odległości między nitami, należy stosować zalecane wartości minimalne: odległość między nitami a w 2d oraz odległość osi skrajnych nitów od krawędzi kształtownika lub węzłówki e « 1,5d.

•    Węzłówki powinny być jak najmniejsze, w kształcie wielokąta wypukłego oraz o jak najprostszym zarysie, umożliwiającym ich wykonanie przy

56