70 PODSTAWOWE POJĘCIA 1 MODELE
kazy są mediowane przez konwencje gatunkowe i podzielany system językowy, odczytanie (interpretacja) może być odmienne, a nawet przeciwne intencjom nadawcy.
Rys. 20. Model recepcji. Model klocków
Model percepcji [Gerbner, 1966]
Wiele elementów modelu recepcji odnajdziemy w propozycji George'a Gerbnera. Model Gerbnera, podobnie jak modele transmisji, pomija czynniki społeczne, traktując proces komunikowania jako zjawisko w gruncie rzeczy psychologiczne. Wyróżnia się on jednak m.in. tym, iż zrywa z linear-nością przepływu informacji, wskazując na jej łańcuchowo-rozszczepiający charakter.
Proces komunikowania |
Pole badań | |
1. |
KTOŚ (osoba lub instytucja) |
- badanie komunikatora, audytorium |
2. |
POSTRZEGA WYDARZENIE |
- badanie i teoria percepcji |
3. |
I REAGUJE |
- mierzenie efektywności |
4. |
W SYTUACJI |
- badanie fizycznej i społecznej sytuacji komunikowania |
5. |
ZA POMOCĄ PEWNYCH |
- analiza medium, kontroli nad |
ŚRODKÓW |
urządzeniami | |
6. |
ABY UDOSTĘPNIĆ MATERIAŁY |
- dystrybucja, dostęp |
7. |
W PEWNEJ FORMIE |
- struktura, forma, styl |
8. |
I W PEWNYM KONTEKŚCIE |
- badanie sekwencji |
9. |
PRZEKAZUJE TREŚCI |
- analiza zawartości |
10. |
Z PEWNYMI NASTĘPSTWAMI |
- badanie zmian wywołanych przez proces komunikowania |
Model ten zawiera dziesięć podstawowych składników, z których tylko niektóre dają się przedstawić graficznie. Gerbner rozbija proces komunikowania na pojedyncze ogniwa, które tworzą zazębiający się ciąg. A ponieważ pojedyncze akty łączą się w sekwencje, zatem jego model ma charakter dynamiczny. Pojedyncze ogniwo przedstawia rysunek 21.
Rys. 21. Model komunikowania wydarzenia Źródło: Gerbner, 1966
Model Gerbnera akcentuje fazy transformacji, jaka dokonuje się w procesie komunikowania: źródło informacji (nadawca) postrzega pewne wydarzenie jako własną percepcję, choć zapewne sądzi, że postrzega obiektywną rzeczywistość (fakt). Przekazuje tę percepcję w formie komunikatu do odbiorcy, który odtwarza pierwotny fakt, ale w przefiltrowanej formie. Oczywiste jest, że nie ma równoważności między faktem, postrzeżeniem, komunikatem i recepcją.