71397 p168 Chądzyński Region i jego rozwój 07

Region i jego ro&vój w warunkach globalizacji

Dla W. Sengenbergera i F. Pyke a⁵⁰⁷ o charakterze dystryktu przemysłowego decyduje przede wszystkim jego organizacja. Sukces ekonomiczny dystryktu przemysłowego nie wynika tak bardzo z zalet dostępności do mniejszych kosztów czynników produkcji - tańszej pracy, ziemi czy kapitału - jak ze szczególnie skutecznego, społecznego i ekonomicznego schematu organizacyjnego, bazującego na małych firmach. Ten sposób organizacji może różnić się nieznacznie w konkretnych przypadkach, ale zwykle charakteryzuje się pewną liczbą kluczowych zasad, które pozwalają zidentyfikować i .wyjaśnić" dystiykt. Charakteryzując dystrykt przemysłowy, W. Sengenberger i F. Pyke zaczęli od jednoznacznego ustalenia, czym dystrykt przemysłowy nie jest. Ich zdaniem dystrykt przemysłowy nie jest na pewno grupą przedsiębiorstw zdefiniowaną, jako prosta koncentracja firm z tego samego sektora, działających na pewnym ograniczonym terenie. Dystrykt przemysłowy jest również czymś więcej niż zbiorem całkowicie różnych od siebie przedsiębiorstw produkcyjnych i usługowych, zorganizowanych w skupienia przemysłowe. To, co specyficzne i wyróżniające dystrykt od skupienia przemysłowego, to sposób, w jaki przedsiębiorstwa są w nim zorganizowane. Jednak chyba najważniejszym i specyficznym dla dystryktu wyróżnikiem jest funkcjonowanie silnej sieci małych firm, które poprzez specjalizację i podwykonawstwo dzielą między siebie pracę wymaganą do wytworzenia szczególnych dóbr. Przy czym specjalizacja wpływa na wzrost wydajności zarówno w poszczególnych przedsiębiorstwach wchodzących w skład dystryktu, jak i na poziomie całego dystryktu, a specjalizacja połączona z podwykonawstwem przyczynia się do zwiększenia potencjału współpracujących ze sobą przedsiębiorstw. Rezultatem tego jest obniżenie kosztów produkcji w ramach dystryktu. 0 specyficznym sposobie organizacji w obrębie dystryktu przemysłowego wspomina również M. Stor-per, który „(...) określa tę właściwość okręgu jako untraded interdependiences, tj. zależności, których nie można nabyć, przenieść, unikatową przewagę konkurencyjną związaną z cechami organizacji przemysłowej i instytucjonalnego profilu terytorium"^S08.

W. Sengenberger i F. Pyke⁵⁰⁹ wychodzili z założenia, że dla małych firm wchodzących w skład dystryktu równie istotną rzeczą jak np. zwiększanie wydajności czy obniżanie kosztów produkcji jest, wpływająca na poczucie bezpieczeństwa prowadzenia działalności, świadomość, że nie są w swych działaniach osamotnione. Każda firma z osobna jest tylko, lub aż częścią całego dystryktu i jako taka nie pozostanie w trudnych chwi-

⁵⁰⁷ F. Pyke, W. Sengenberger, Industńał districts and local economic regeneration: Research and policy issues, [in:J F. Pyke, W. Sengenberger (ed.), Induslrial districts and local economic regeneration. International lnstitute for Labour Studies, Geneva 1992, s. 3-4.

** M. Storper, The Resurgence óf Regional Economies, Ten Years Laler: the as a Nexus of Untraded Interdependiences, European Urban and Regional Studies, nr 2, 1995, cyt. za J. Gancarczyk. M. Gancarczyk, Konkurencyjność skupisk przemysłu (clusters) - od korzyści zewnętrznych do korzyści sieci, [w:] Studia Regionalne i Lokalne, Nr 2-3 (9) 2002, Europejski Instytut Rozwoju Regionalnego i Lokalnego UW, Warszawa 2002. s. 79.

³⁰⁹ F. Pyke, W. Sengenberger, Induslrial districts..., s. 4.