NERWY OBWODOWE 217
całego nerwu. Jedno, zdaje się, można przyjąć z pewnością, że przejście w stan czynny jakiejkolwiek cząsteczki nerwu pod wpływem bodźców zewnętrznych odbywa się w ten sam sposób, w jaki stan czynny w danej cząsteczce występuje wskutek udzielenia jej tego stanu czynnego przez sąsiednią cząsteczkę nerwu, jednem słowem większość fizyologów przi jmuje, że pobudliwość i przewodze-nie nerwów zależą od jednej i tej samej własności włókna osiowego. Fakta, które zostają w sprzeczności z tą ogólnie przyjętą zasadą, a które mają świadczyć, że przewodzenie w pewnych przypadkach może istnieć, podczas gdy pobudliwość na działanie bodźców zewnętrznych znika, są po części sporne, po części mało przekonywające.
Wprawdzie oddzielanie się pobudliwości nerwów od przewodzenia, nietylko hywa obserwowane przez neuropatologów w pewnych stanach chorobowych, w których przewodzenie w nerwach jest zachowane, podczas gdy wrażliwość nerwów na działanie bodźców zewnętrznych jest zniesiona, i można je także do pewnego stopnia wywołać sztucznie, zatruwając nerw pewnymi środkami narkotycznymi (Gruenhagen, Sawyer. Piotrowski,), jednakże i tu nie można mieć pewności, że wszystkie włókna wewnętrzne zostały jednakowo zmienione i że te włókna, które przewodzą, nie posiadają pobudliwości. Być może, że tylko podnieta do tych włókien nie dochodzi. Fakt w rzeczywistości tak się przedstawia: Jeżeli część nerwu umieścimy w przestrzeni zamkniętej szczelnie i będziemy przez nią przepuszczali powietrze, zawierające wyskok, to drażniąc odcinek nerwu, położony poza tą przestrzenią, t. j. nie pozostający pod wrpływem działania wyskoku, oraz drażniąc część nerwu zatrutą możemy stwierdzić, że w części zostającej pod wpływem wyskoku, przewodzenie znika daleko wcześniej, aniżeli pobudliwość. Przeciwnie, zatruwając nerw w tej samej przestrzeni zapom >cą C02, możemy się przekonać, że pod wpływem tego środka zmniejsza się tylko pobudliwość w części zamkniętej nerwu, zdolność zaś przewodzenia stanu czynnego zostaje zupełnie bez zmiany. Z doświadczeń tej kategoryi zasługuje na uwzględnienie oczywiście tylko przypadek ostatni, w którym pod w pływem C02, pobudliwość zostaje jakby oddzielona od zdolności przewodzenia. Jednak i ten przypadek może być do pewnego stopnia wytłómaczony na podstawie wyżej wypowiedzianego przypuszczenia, że udzielanie się stanu czynnego od cząsteczki do cząsteczki w kierunku podłużnym, może