94285001 djvu

230

NAPOLEON CYBULSKI

Jeszcze bardziej pouczające jest doświadczenie następujące:

Zupełnie w podobny sposób odpreparowano mięsień i odprowadzono prąd. Przykładając jednę elektrodę do ścięgna dolnego, drugą do górnego, otrzymujemy siłę elektromotoryczną = 565 m V., przyczem kierunek prądu wskazuje, ze górne ścięgno jest biegunem dodatnim — dolne ujemnym, że prąd jest wste pującym.

Następnie na tym samym mięśniu przykładano obie elektrody, idąc sto" pniowo od dołu ku górze, lecz zachowywano odległość między nimi stale 5 mm i zwracano bacznie uwagę, ażeby przy każdem nowem ustawieniu dolną elektrodę umieszczać tam, gdzie poprzednio była górna. Oto rezultat doświadczenia:

Ustawienie 1.    E = -J- 50    m    V

„    2.    E    =    155    „

„    3.    E    =    350    „    „

»    4.    E    = — 100    „    „

razem 555 m V.

Widzimy więc, że różnica potencyału przy pierwszem odprowadzeniu od całego mięśnia a sumą różnic potencyału, gdy stopniowo odprowadzano od coraz wyżej położonych odcinków, jest prawie żadną. W obu więc przypadkach znajdujemy prawie stałą siłę elektromotoryczną, a różnice między dolną a górną częścią mięśnia występują z taką prawidłowością, że za przyczynę ich nie może być pod żadnym warunkiem brane przypadkowe uszkodzenie, lecz powodować je musi jakiś stały moment, działający w mięśniu. Na ten czynnik nie ma też wpływu poprzeczny przekrój, jak to widzimy z następującego doświadczenia:

Do odpreparowanego mięśnia łydkowego (gastrocnemius) przykładano elektrody. — 1 serya:

I elektroda na granicy ścięgna dolnego i mięśnia

ustawiano	coraz wyżej
w odległości	: 4	mm E =	0
71	8	„ E =	6
71	12	„ E =	115
r.	16	„ E =	256
71	20	n E =	325

ir

2 serya. Odcięto nożycami dolną część tego samego mięśnia w odległości 4 mm od ścięgna i przyłożono elektrody:

I    elektrodę na poprzecznym przekroju w jego środku.

II    _n w odległości 4    mm    E •= — 440

„    8    „    E = — 590

„    12    „    E = —730

„    16    „    E = —750