94282401 djvu

404 EUG. PIASECKI

B staje osoba badana twarzą ku wadze, opierając pięty o listewkę F. Waga A nie wskaże nam wówczas całkowitego ciężaru ciała (P), lecz wartość zmniejszoną (p).

Możemy tu zastosować prawo o momencie siły przy obrocie ciał koło osi (którą tu jest krawędź Q, wspomniane już wyżej przy mechanice mięśni. Na deskę B działa w punkcie, odpowiadającym rzutowi środka ciężkości, a w odległości x od osi C, ciężar ciała osoby badanej (P). Moment siły Ms = P. x. Na ruchomy koniec deski B (po lewej na rycinie 134) działa moment siły o tej samej wartości, lecz składający się z czynników innych: zmniejszonego

E

Hyc. 131 (według Reynoldsa i Lovetta).

ciężaru p i odległości L obu krawędzi, na których opiera się B. Ponieważ P. x = p. L. przeto x =    czyli odległość rzutu

środka ciężkości od krawędzi C obliczamy, dzieląc iloczyn częściowego ciężaru, odczytanego na tarczy wagi A i odległości między obiema krawędziami, przez całkowity ciężar osoby badanej. Znalazłszy w ten sposób położenie płaszczyzny czołowej, przechodzącej przez środek ciężkości, z pomocą poziomo na suwaku D umieszczonej podziałki ruchomej określamy odległość tej płaszczyzny od ważniejszych wyrostków kostnych.

Należy dodać, że środek ciężkości ma położenie stałe tylko dla pewnej ściśle określonej pozycyi ciała. Przy zmianach wzaje-