94282801 djvu

408 EUG. PIASECKI

Badając lokomocyę zwierząt, Marey pokusił się o głębsze znacznie wnikniecie w istotę zjawiska. Po ustaleniu, z pomocą chronofotografii, położenia osi poszczególnych części kośćca przy ruchu, zabijał i szkieletował zwierzę, po-czem, odtworzywszy na szkielecie pozycye odpowiadające różnym fazom, wymierzał stopnie skróceń różnych mięśni i w ten sposób z całą dokładnością określił ich czynność.

Obok chronofotografii, Marey zastosował graficzne rejestrowanie ciśnienia, wywieranego przez stopę na ziemię, zapomocą trzewika z grubą podeszwą „dynamometryczną**, mieszczącą zwoje rurek kauczukowych, połączonych z bębenkiem zapisującym. Ryc. 138 podaje modyfikacyę tego pomysłu, dozwalającą na zapisywanie, zapomocą dwóch bębenków, osobno ciśnienia przedniej i tylnej części stopy.

W świetle danych, wykrytych temi metodami, każdy krok chodu ludzkiego przedstawia się jako przeniesienie środka ciężkości ciała wprzód i ku górze zapomocą pracy mięśni wyprostnycli

Kyc. 138 (według Demenyego).

uda, podudzia i stopy nogi zostającej w tyle, dajmy na to, prawej. Przy końcu tego ruchu nastąpiłby upadek, gdyby nie postawienie drugiej nogi (lewej) pod przeniesionym wprzód środkiem ciężkości. Następuje krótki okres „podwójnego oparcia^a, gdy ciężar ciała spoczywa na obu nogach; poczem noga prawa odrywa się od ziemi, aby powtórz3^Tć ruch, wykonany uprzednio przez nogę lewą.

Przy obliczeniu pracy, jaką wykonywamy podczas takiego kroku, należy uwzględnić: zmiany prędkości w kierunku poziomym, oscylacyę pionową środka ciężkości, oraz ruch ku przodowi zwie-