94287101 djvu

FIZYOLOGIA NARZĄDU WZROKU 551

skamy dla każdego oka kształt obrazu, jeśli na rycinie 207 przeniesiemy figurę L na prawą, a figurę P na lewą stronę. Najdoskonalsze wzory do doświadczeń stereoskopowych uzyskujemy za pomocą fotografii. Dwa zdjęcia wykonane równocześnie, zapomocą dwóch jednakich przyrządów fotograficznych, ześrodkowanych na osiach optycznych odległych od siebie tak, jak osie widzenia obu gałek ocznych różnią się między sobą tak właśnie, jak obydwa obrazy siatkówkowe danego przedmiotu. Fotografie tak uzyskane, wstawione do stereoskopu, sprawiają uderzające wrażenie plastyki i perspektywy, podobne temu, jakie odbieramy patrząc obydwoma

Ryc. 207.

Różnica obrazków ściętej piramidy na obu siatkówkach.

oczyma na rzeczywisty przedmiot, lub na rzeczywisty krajobraz. Zastanawiając się nad dwoma figurami przedstawiającemi piramidę ściętą, łatwo zrozumiemy, że obrazki ich siatkówkowe nie mogą padać w całości na miejsca odpowiednie. Tylko kwadraty odpowiadające wielkiej podstawie nakrywają się istotnie i zlewają się bezpośrednio w obraz pojedynczy. Linie krawędziowe piramidy i kwa draty, odpowiadające płaszczyźnie ściętej, nie padają na miejsca odpowiednie, przeto muszą być widziane podwójnie. Oddawna już było przedmiotem dociekań pytanie, jakim sposobem przychodzi do skutku zespolenie takich obrazów i wywołane przez to wrażenie bryłowatości. O ile chodzi o rzeczywisty przedmiot wypukły, to jest rzeczą jasną, że aby widzieć wyraźnie jego części bliższe i dalsze, musimy szybko zmieniać wysiłek akomodacyi i stopień zbieżności. Przez kolejną zmianę tych stanów sprowadzamy coraz to inne części obrazów na miejsca odpowiednie, widząc je w tej chwili pojedyńczo, gdy wszystkie dalsze i bliższe widzimy podwójnie.