B574 899

CHOROBY ZAKAZNE OCZU 281

łuszczką, również przeobraża się w tkankę bliznową; powstaje obraz ogólnego zeskórnienia spojówki i rogówki (xerosis coniunctwae et corneae) i dochodzi do zrostów spojówni gałkowej ze spojówką powiekową, jak również i do zaniku załamków spojówkowych.

Po poznaniu obrazu klinicznego jaglicy zajmiemy się w krótkości jej anatomją i histologją patologiczną.

Brodawki (papillae) powstają przez zwiększenie powierzchni przerosłej spojówki, która układa się w fałdy, przedzielone głębokiemi brózdami. W obrębie tych brodawek okazać się mogą dopiero mieszki, ziarna (grudki, jagiełki, granula), któ>"e są nagromadzeniem komorek limfa-tycznych na wzór skupionych giudek chłonnych jelita (plagues de Peyer).

Rys. 74. Przekrój poprzeczny przez starszy mieszek jagliczy. (Mikrofotografia. Soczewka AA (Zeiss i proj. oknl. 4). e — nabłonek, s — tkanka podnabłonkowa, r — warstwa przybrzeżna, f — mieszek jagliczy.

Ziarna te są różnej wielkości są mniej lub więcej licznie rozrzucone po całej spojówce powiekowej, a w szczególności w załamku górnym. Gdy istnieje równocześnie obrzęk zapalny spojówki, ziarna jaglicze występują mniej wyraźnie.

Poza przerosłemi brodawkami i ziarnami, które napotkać także można w zwykłych nieżytach spojówkowych i nieżycie m.eszkowym (conj. follicula-ris), znamienne dla jaglicy jest zachowanie się tkanki gruczo-łowatej (a d en o i dal n ej), która po ustąpieniu zmian zapalnych prowadzi do zwyrodnienia bliznowatego. Ziarna, wytworzone w ja-licy, ulegają również sprawie zabliźnienia i to stanowi zasadniczą różnicę między jaglicą a nieżytem mieszkowym, w którym ziarna ulec mogą wessaniu bez zbliznowacenia.

W słabem powiększeniu można w ziarnie jagliczem odróżnić dwie warstwy: jedną obwodową, bardziej zbitą, silnie się barwiącą, złożoną z bar-