Choroby lasu0042 jpeg

Scleroderma spp., Khizopogon luteolus, Paxillus invo!ut,vs,

tych ub.w. miało związek przyczynowo-skutkowy z zamieraniem ektomikoryz, zaś w zdegradowanych glebach powstawały zastępcze zbiorowiska grzybów o mniej korzystnym wpływie na drzewa.

W lasach gospodarczych niekorzystne oddziaływanie czynników' abiotycznych i antropogenicznych, jak też wpływ pewnych zabiegów' gospodarczych, obserwowany jest najpierw w szkółkach leśnych. Grzyby tworzą mikoryzy w określonych warunkach termicznych i wilgotnościowych, co wiąże się ze światlożądnością roślin i ich usytuowaniem na kwaterach względem ściany lasu. W większości szkółek stosuje się nawożenie, co jest zrozumiałe, jednak wprowadzane związki (zwłaszcza związki azotowe i związki w'apnia) i ich wysokie dawki nie zawsze są korzystne dla formowanych mikoryz. Uważa się, że zawartość azotu przekraczająca 1,6% N w' tkankach igieł siewek sosny oznacza warunki negatywne dla rozwoju ektomikoryzy. Intensywne spulchnianie kwater, pielenie czy przerzedzanie przez wyrywanie roślin wraz z bryłką gleby itp. czynności wykonywane ze względu na potrzeby roślin są równocześnie zagrożeniem dla rozwijającej się grzybni w glebie (tzw. grzybni ekstramatrykalnej). Następuje jej przenvanie i zamieranie. Strzępki tej grzybni odgrywają bowiem istotną rolę w zaopatrywaniu rośliny w wodę, zwłaszcza w okresie suszy.

Również wielokrotnie wykonywane na kwaterach zabiegi chemiczne (stosowanie pewnych herbicydów, insektycydów czy fungicydów') w^r niekorzystny sposób mogą wpływać na grzyby mikoryzowe i mikoryzy oraz powodować biologiczną degradację gleby. Zbyt intensywne i niekontrolowane deszczowanie kwater może z kolei powodo-

One żywią i bronią - ektomikoryzy (fot. Dorota Hilszczańska)

85