img13101 djvu

101

Apellowi w kolorach, Lizyppowi w głazie.

Biskupie! Panią, która wiecznie będzie słynąć,

Ty sam maluj w twych pismach nie mających ginąć. Do twojej to szczególnej należy roboty,

Oddać godnie te dzieła, te wysokie cnoty,

Te ludy szczęściu dane, te wzniesione grody,

Za które czcić ją będą wieki i narody.

Bóg ci dał być pamiętnej towarzyszem drogi,

Płynąć na wspólnej rzece, na statku z Ładogi, Trudy z panem ponosić, niewygody dzielić,

W pracach czynić ulżenie, spoczynki weselić.

Zbiory okoliczności widzieć mogąc snadnie,

Wiernie nam je oznajmić na ciebie przypadnie. Ciekawym tych obrazów od twego pędzlika:

Nic nie jest obojętnem, co się pana tyka.

Wyraź nam, jakie łamał w podróży przeszkody,

Z jakiem niebezpieczeństwem krnąbrne przebył wody, Jak się wtedy Caecias nadzwyczajnie groził, Przechód śniegiem zarzucił, przechodniów pomroził W jakim obywatele najszczerszem witaniu W swojem ojca i króla przyjęli mieszkaniu.

W których teraz jest miejscach, w jakim myśli stanie August, poddanych swoich roskosz i kochanie?

Nie opuść nam określić, że Kaniowa blisko Rzadkie dał ogień, rzadsze woda widowisko.

Gdy się dwie szczęsne zejdą planety na niebie Rokują stąd śmiertelni pomyślność dla siebie. Puśćmy cugle nadziei: widziane są w parze, Dobrocią i mądrością sławne luminarze.

O Dnieprze! tobie trwałym niech będzie zaszczytem, Żeś ich zbliżenie swojem ułatwił korytem.

Jeśli po nieszkodliwych wód twoich głębinie Losów ojczyzny mojej idepszenie płynie,